PsychologischeTijd
Psychologische tijd is de instabiliteit van iemands tijdbewustzijn. Het kan worden gedefinieerd als het verschil dat de klok vormt met de zonnewijzer. Als zodanig is het een kwantificeerbare variabele die zich leent voor gedragswetenschappelijk onderzoek. In een bredere contekst heeft de term betrekking op de ervaring van de tijdloze tijd of sacrale tijd. Verzonken in activiteiten of mediterend, is men geneigd de tijd te vergeten. Verstrikt in materiële activiteiten kan men onder de tijd lijden. Aldus kan er instabiliteit zijn in iemands tijdbewustzijn. De instabiliteit van de psychische ervaring van de tijd welke resulteert in de psychische moeilijkheden van het hebben van symptomen van neurotische onzekerheid en compensatie zoals men dat aantreft in het verstrikt zijn, zijn toe te schrijven aan het culturele kader van de materialistische samenleving die manipulatief zijnde met de tijd zorg draagt voor een vervreemding van de tijd de resulteert in culturele frictie of systeem-stress. De genezing van het negatieve van de psychologische tijd wordt gevonden in de cakra-orde en de filognosie die erbij hoort welke leidt tot het herstel van het natuurlijke bewustzijn.
- Vedische equivalenten zijn: ahaitukam, kalâkuta, halahala en asatkâla.
Zie ook
- Tijd: psychologische tijd kan worden herkend als het product van de negatieve relatie, het verschil, tussen de klokkentijd en de natuurlijke tijd.
Externe links
- De Orde van de Tijd: platform voor de wetenschap, de spiritualiteit en het persoonlijke van een alternatief tijdbewustzijn.
Categorie: Definities | Nederlands
Deze pagina werd sedert 14 dec. 2007 keer bekeken.