Logica
In de filognosie spreken we, overeenkomstig de zes gezichtspunten ervan, over zeven vormen van logica die zich onderscheiden wat betreft de werkzame oorzaak - te weten een van de vier vormen van causaliteit - en de discipline van waaruit men redeneert. Aangezien ieder van de drie basisdisciplines staat voor een bepaalde oorzakelijkheid, redeneert men dus logisch gesproken van de ene discipline naar de andere op verschillende manieren. De disciplines van waaruit men redeneert noemen we voor het aanduiden van de vom van logica:
- 1) vanuit de feiten, positief,2) vanuit de principes verlicht en3) vanuit de persoon geredeneerd bevrijd.
Wat betreft causaliteit heet de logica
- 1) naar de feiten toe geredeneerd formatief2) naar de principes toe geredeneerd normatief3) naar de persoon toe geredeneerd substantief, en4) naar alle drie tegelijk toe geredeneerd constructief, d.w.z. geleidelijk opbouwend evolutionair of emancipatoir.
De drie basisdisciplines wat betreft de a) feiten, b) de principes en c) de persoon zowel fungerend als uitgangspunt als beoogd doel leveren dan een permutatie op van de abc-volgorde die zo ieder van de zes filognostische zienswijzen definieert als een bepaalde vorm van logica:
- abc: de positief-substantieve logica typisch voor de politiek.
- bac: de verlicht-substantieve logica typisch voor de religie.
- acb: de positief-normatieve logica typisch voor de analyse.
- cab: de bevrijd-normatieve logica typisch voor de spiritualiteit.
- bca: de verlicht-formatieve logica typisch voor de filosofie.
- cba: de bevrijd-formatieve logica typisch voor de wetenschap.
De zevende vorm van logica naar de constructieve oorzaak vanuit alle drie de basisdisciplines is een naar zichzelf verwijzende logica die in feite een einde maakt aan zichzelf: het is de logica van de meditatieve geest die zijn rust vind in de realisatie van de werkelijkheid van het hier en nu. Andere vormen van logica zoals de naar zichzelf verwijzende bevrijd-substatieve, de verlicht-normatieve en de positief-formatieve logica zijn soortgelijke zelfrefererende cirkelredeneringen die gewoon de logica van de zelfbevestiging van een visie vormen en filosofisch gezien als vormen van logica eigenlijk niet geldig zijn omdat ze aan zichzelf referen. Ook dat zien we dan als vormen van meditatief denken geschikt voor de zelfcorrectie van een zienswijze.
Zie ook
Externe Links
[http://theorderoftime.org/ned/spiritueel/filognosie/ronde16/logicaenoorzaak.html Ronde zestien van de filognosie over logica en oorzakelijkheid]
Categorie: Nederlands | Definities
Deze pagina werd sedert 14 dec. 2007 keer bekeken.