Ned /

Standaardtijd

Standaardtijd is de tijd die het resultaat is van het synchroniseren van klokken. Ze geven met de standaardtijd dan dezelfde gemiddelde tijd voor de daglengte aan op verschillende geografische locaties binnen een z.g. tijdzone. Voordat deze vorm van tijdbeheer werd ingevoerd (in Europa door Adolf Hitler!) maakte men gebruik van de plaatselijke meridiaan en die tijd noemt men de lokale middelbare zonnetijd. De standaardtijd wijkt daardoor vrijwel altijd af van de tijd aangeduid door een zonnewijzer (zie ook de tijdsvereffening). Dit komt door de drie factoren van de zonetijd, de gemiddelde tijd en de zomertijd. De standaardtijdmeting is gebaseerd op de UT, of universeel gecoördineerde tijd. Hij werd in de vorm van de gemiddelde of plaatselijke tijd in combinatie met de zonetijd in 1884 ingevoerd in Amerika. Dit werd, met het volledig veronachtzamen van de lokale tijdculturen, als gunstig beschouwd voor de spoorwegen en de posterijen. Daarom kan deze tijd welke wordt gemotiveerd door economische overwegingen ook wel de politieke tijd worden genoemd, de tijd van die politiek die het bedrijfseconomisch belang boven het religieuze en natuurlijke (en ook natuurwetenschappelijke) burgerbelang stelt. Heden ten dage kan men dit politieke thema nog steeds terugvinden in de links-rechts tegenstelling. Op een latere datum diende de standaardtijd ook het gemak van het gebruik van de telegraaf en nog weer later het gemak van de radio en de tv welke tegenwoordig geheel het burgerverstand beheerst wat betreft de tijd, het normale burgerlijke tijdbesef, met al haar commerciële motieven. Hier is het politieke gezegde van toepassing: "Hij die de tijd bepaalt, heeft de macht". Standaardtijd kan worden gedefinieerd als de tijd ingesteld door de wettelijke regelingen van de regering voor het heil van pragmatische en economische doeleinden. Standaardtijd bestaat zoals gezegd dezer dagen uit drie verschillende soorten van tijd: de gemiddelde tijd die men ook wel de plaatselijke tijd noemt; de zonetijd, en de zomertijd/wintertijd. Aldus wijkt de standaardtijd af van de zonnetijd met een vergelijking die bestaat uit drie onbekenden. Aangezien die drie zijn onderworpen aan politieke besluitvorming en willekeur van zonetijdgrenzen die landsgrenzen volgen, kan de standaardtijd niet gezien worden als zijnde wetenschappelijk geldig. Hij kan niet exact voorspeld worden overgeleverd als hij is aan de luimen van (inter-)nationale regeringen. Zodoende kan de standaardtijd worden gekarakteriseerd als een onwetende vorm van tijdbeheer of als een tijd gemotiveerd door nevenmotieven, en moet derhalve feitelijk worden afgewezen als zijnde geschikt voor een betrouwbare, stabiele en democratische maatschappelijke orde of voor wettelijke regelingen. Ten slotte kan de standaardtijd in zijn pragmatische motief van geldverdienen worden beschouwd als materialistisch corrupt in de suggestie dat de middelen het doel zouden zijn.


Problemen


  • Einstein bestreed de eenheid en het absolute van de tijd als zijnde iets waarneembaars en meetbaars. Aldus is wetenschappelijk gezien de standaardtijd met zijn "eenmakende" tijdzones en zijn ontkenning van de wetenschappelijke tabellen van de tijdsvereffening een vorm van wetenschappelijke ketterij. De tijd behoort volgens Einstein te worden beschouwd als zijnde afhankelijk van het raamwerk van observatie van de waarnemer die zich beweegt door de tijd wat betreft een bepaalde geografische positie. Aldus zijn tijdzones, de zomertijd en de gemiddelde tijd in hun ontkenning van lokale tijdverschillen en hun inductieve eenheid wetenschappelijk ongeldig of niet valide. Het is niet wetenschappelijk om tabellen in de prullenbak te kieperen. Daarenboven zei de nederlandse natuurkundige Hendrik Lorenz, de vader van de relativiteitstheorie die later werd overgenomen door de jongere Einstein, "Alle klokken moeten met de ether worden gelijkgezet." Hiermee refereerde hij aan de noodzaak van het vasthouden aan de timing gedefinieerd door zonnewijzers, omdat die tijd bepaald wordt door de wetten van de natuur.
  • Standaardtijd scheidt de tijd van de plaats en stoort het gezonde functioneren van het menselijk brein aldus welke in zijn lateralisatie constant een vergelijking trekt tussen de plaats (de rechter hemisfeer - het parallelle functioneren) en de tijd (de linker hemisfeer - het seriële functioneren) teneinde zich te oriënteren in de tijd en ruimte. Deze oriëntatie is fundamenteel voor iemands geestelijke gezondheid en wordt gebruikt als een criterium om vast te stellen of iemand geestelijk gezond is in psychiatrische onderzoekingen.
  • Recent wetenschappelijk onderzoek in het najaar van 2007 stelt: "Wereldwijd hebben miljoenen mensen twee keer per jaar een kleine 'jetlag' dankzij de Zomertijd. Uit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen en de Ludwig Maximilians-Universiteit in München blijkt dat het verzetten van de klok ons slaapritme sterk beïnvloedt. De zomertijd heeft een langdurig en groot effect op de biologische klok van mensen. "
  • De standaardtijd schept een verschil tussen de natuurlijke tijd en de culturele tijd. Zoals de afbeelding rechts het laat zien: men is rusteloos, rebels, oorlogszuchtig en willekeurig met de fixatie van de standaardtijd in plaats van gefixeerd te zijn op en [psychologisch stabiel te zijn met het verloop van de natuurlijke verandering. Dit verschil is niet constant maar varieert met de zomertijdmaatregelen, iemands geografische positie in een tijdzone en de tijdsvereffening. Aldus mag men individueel en collectief spreken van een instabiliteit van het tijdbewustzijn zoals gedefinieerd door het verschil tussen de natuurlijke en de culturele tijd. Deze instabiliteit van het tijdbewustzijn wordt ook wel de psychologische tijd genoemd en wordt ervan verdacht ten grondslag te liggen aan de cultuurneurose: een psychologisch pijnlijk ervaren van het conflict tussen de twee autoriteiten van de tijd dat onopgelost blijft in iemands instinctieve ervaren van de tijd dat neurologisch reageert op de veranderingen in het daglicht en ernaar streeft om als een eenheid te functioneren ofwel vrij van conflict te zijn. Mensen reageren verschillend op de psychologische tijd: sommigen ontwikkelen een ernstige psychose terwijl anderen meer te lijden hebben onder mildere neurotische symptomen van angst en onzekerheid, projectie en ontkenning. Anderen worden eenvoudigweg antisociaal en opstandig in hun weerzin tegen het gemanipuleerd worden door politieke systemen en nevenmotieven van macht en profijt. De moderne tijd wordt aldus vaak een moeilijke tijd genoemd. De natuur en het zich natuurlijk voelen met de tijd die men heeft is niet meer een vaststaand iets ermee. Iedere poging om met rede en logica het bestaan van de standaardtijd te verdedigen of te verklaren eindigt onvermijdelijk in de waanzin van politieke tegenstellingen en moderne oorlogvoering omdat de wetenschappelijke rede van het natuurlijk zich gelijkschakelen in het geval van de standaardtijd werd ingewisseld voor het onredelijke van conflicterende, pragmatische motieven, nevenmotieven als geld en macht.
  • Er bestaat een correlatie tussen moderne oorlogvoering en het verschil gedefinieerd door de standaardtijd in relatie tot de natuurlijke tijd. Oorlogen zijn geneigd te leiden tot of te volgen uit collectieve tijdmaatregelen. De eerste wereldoorlog ging vooraf aan zomertijdmaatregelen. Hitler introduceerde de zonetijd in Europa, een maatregel die een integraal onderdeel vormde van zijn plan de wereld te overheersen. De Vietnam-oorlog ging samen met een herinvoering van de zomertijd in Amerika die was afgeschaft na de tweede wereldoorlog. De russische en chinese revoluties vielen samen met het invoeren van de standaardtijd in verschillende vormen. Het oosten en het westen van een tijdzone zoals in India b.v. lijken aanleiding te geven tot een grotere politieke onrust als de centrale regio van de zone. Fundamentalistische Moslims en Moslims in het algemeen hebben een ander bewustzijn van de tijd met hun gebedstijden. De 'war against terror' is ook een oorlog tegen de gebedstijden. Vaststaande conclusies over het oorzakelijk verband zijn moeilijk te trekken omdat het immoreel is om te experimenteren met fundamentele zaken als tijdschema's. Het lijkt erop dat de mensheid tekortschietend in de principes zich makkelijk laat wegleiden van de natuurlijke tijd, terwijl een terugkeren naar de oude praktijk een vaste overtuiging vereist welke veel lastiger overeen te komen is in de politiek vanwege de filosofische en theologische connotaties. Aldus mag men spreken van een sociaal effect van de natuurlijke entropie in tijdsystemen en hun samenhangende culturen. Culturen ontwikkelen zich en gaan weer ten onder met hen. "Een nieuwe keizer, een nieuwe kalender" is het historische feit van de chinese machtswisselingen.
  • De legale kwestie verkeert theoretisch in conflict. Vrijheid van religie als een mensenrecht staat haaks op de wettelijke tijdregelingen die de burger dit recht ontzeggen. Dit diskwalificeert het rechtssysteem dat vasthoudt aan de wettelijke standaardtijdregelingen als zijnde systematisch en geldig. Tijdschema's zijn fundamenteel voor de arbeidssfeer, voor de religies en voor iemands psychische welbevinden. "Een ieder heeft recht op het bestaan van een zodanige maatschappelijke en internationale orde, dat de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, daarin ten volle kunnen worden verwezenlijkt. " Artikel 28 Universele Verklaring van de Rechten van de Mens."Een ieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven zijn godsdienst of overtuiging te belijden door het onderwijzen ervan, door de praktische toepassing, door eredienst en de inachtneming van de geboden en voorschriften." Artikel 18 Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Wat betreft de wet mogen we spreken van een schizoïde wereldorde, een wereld met een gespleten geest in haar praktijk van wettelijke regelingen enerzijds en beleden principes van de mensenrechten anderzijds.
  • De zonetijd in het westen van China leidt tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Boeren weigeren de dictaten te volgen van de chinese overheid die dezelfde tijd voorschrijft voor een gebied dat in Amerika zou zijn gedekt door tenminste vier tijdzones. De boeren volgen hun eigen idee van lokaal timen naar de stand van de zon.
  • Theologisch vormt de standaardtijd een soort van ketterij tegen de wijsheid van veel originele predikers, Heren en profeten. Traditionele wijsheid legt gewoonlijk de nadruk op het afmeten van de tijd aan de hand van de zon en de maan omdat de natuur de meest klaarblijkelijke uiting is van de wil van God, de Schepper. Mohammed zei dat men de tijd moet achten met respect voor de zuivere zon en maan. Zo is de Islam met de standaardtijd aldus burgerlijke moslimketterij omdat ze ingaat tegen het dictaat van de gebedstijden. Moslims die als burgers onderworpen zijn aan de standaardtijd zijn geen volgelingen van Mohammed maar meer mensen die jaloers zijn op Mohammed en God ofwel Allah. Dat verklaart vele van hun interne en internationale conflicten. Jezus zei in het Onze Vader dat de wil van God op aarde moet worden gerespecteerd zoals in de hemel. We kunnen de standaardtijd herkennen als niet die Vader, maar meer als de ketterse verloren zoon. Het Christendom heeft als zodanig een Oedipuscomplex met Vadertje Tijd, ze gaat blind in ontkenning van de natuurlijke tijdwaarden terwijl ze bezitterig en materialistisch is met Moeder Aarde. Het Hindoeïsme heeft altijd de identiteit benadrukt van de Heer als zijnde de Tijd zelf, de tijd van de zon en de maan. In de Bhagavad Gîtâ zegt Krishna dat Hij de tijd is, het licht van de zon en de maan. In de Bhâgavata Purâna staan veel verzen met betrekking tot de natuurlijke orde en het gezag van de tijd. Tijd is het onpersoonlijke aspect van God in die visie. Hindoes die de standaardtijd volgen gaan aldus recht tegen de wil in van Krishna, hun meest belangrijke avatâra. Dit soort van ketterij treft men in praktisch alle religies aan hetgeen iets zegt over de traditionele religies in het algemeen en zeer goed verklaart waarom ze in de internationale politiek zich vaak gedragen als de pot die de ketel verwijt dat ie zwart ziet.

Zie ook


Links

Categorie: Nederlands | Definities


Deze pagina werd sedert 14 dec. 2007 keer bekeken.