Drie Domeinen - Triade - Driegeleding

Bernard le Bovier de Fontenelle: Alle filosfie is slechts gebaseerd op twee dingen: nieuwsgierigheid en een slecht gezichtsvermogen [...] Het probleem is dat we meer willen weten dan we kunnen zien. (Conversations on the Plurality of Worlds)
Shri Ramakrisjna Paramahamsa To see the world more clearly we may need to take off our glasses.
Alfred North Whitehead: A clash of doctrines is not a disaster, it's an opportunity.
André Klukhuhn: Het wordt tijd dat Janus de beide ogenparen opendoet.
 

Symbool (Eeuwige wederkeer, Neer- en Opgaande boog, Trimurti, Periodiciteit)

De Tetractys van Pythagoras is nog steeds een bruikbare metafoor om de éne werkelijkheid te duiden. Het mysterie van het leven wordt al in de Bhagavad Gîtâ beschreven. Het integratievraagstuk is niet nieuw, het toont alleen steeds andere patronen. Het rapport 'E i V' wil aantonen dat de kwintessens van het patroon echter gelijk blijft. Het is wel mogelijk de éne werkelijkheid vanuit een nieuw paradigma, het complementaire denken te belichten.

H.P. Blavatsky boek De stem van de stilte**
**) Bij elk vers in
De Stem van de Stilte wordt ook naar het betreffende vers in Drie Wegen, Eén Pad verwezen (eerst de pagina/betreffende versnr.).
Fragment II De Twee Paden
30 (60/141.): Deze gewaden zijn:
nirmanakaya, sambhogakaya, en dharmakaya, het meest verheven gewaad.21
(21) De
ware lering is echter de volgende.
De drie lichamen, of vormen, van een boeddha zijn:
1. Nirmanakaya.
2. Sambhogakaya.
3. Dharmakaya.

Dr Annie Besant e.a. De grondleringen der theosofie
2 De dood - en wat dan? (p. 16,17)
Leven, dood - en wat dan? Wat anders dan nieuw leven, eindeloos, onbegrensd leven? Want wat om oplossing vraagt is niet het vraagstuk van de dood, maar dat van het leven. Als wij maar weten wat het leven is, en wat het zal zijn, als wij onze ogen openen en het grote Goddelijke Plan zien, dan is er geen dood. Tracht dat moment in het leven te vinden, dat het moment der momenten is - de minnaar heeft het gevonden, en de heilige, de martelaar, de kunstenaar en de dromeren dan zult gij weten dat gij een ziel zijt en niet kunt sterven; dan is het leven, in of buiten het lichaam, een reeks van onderdelen van een meesterwerk; dan betekent leven de Hemel dragen in het hart, en Gods plan in onze hersenen, leven na leven, totdat er een einde komt aan geboorte en dood, en de mens is geworden "een pilaar in de tempel van mijn God, en hij zal niet meer uitgaan". Daarvoor worden wij "geboren" en daarvoor "sterven" wij; maar boven geboren worden en sterven uit wacht de nooit eindigende zaligheid, het vinden van God en van Onszelf. En dat is de ontdekking niet van Twee, maar van EEN. Dat is het grootste
Levensmysterie, waarvoor de dood geen verschrikking, het graf geen overwinning heeft. C. JINARAJADASA.

De aanroep van Annie Besant:
O Verborgen Leven, trillend in elk atoom;
O Verborgen Licht, stralend in ieder wezen;
O Verborgen Liefde, alles omvattend in Een Zijn;
Moge ieder die zich een voelt met U,
Zich daarom een weten met elk ander.

In haar zuiver abstracte betekenis is theosofie de wijsheid van de Logos, het goddelijke woord - het eeuwig goede, ware en schone dat aan de kosmos ten grondslag ligt. Deze meta-historische theosophia vormt de transcendente bron van alle religies en wordt vaak aangeduid als sophia perennis, eeuwige wijsheid, sanatana dharma en de primordiale of esoterische traditie. Deze goddelijke Sophia, vaak door mystici ervaren als het vrouwelijke en moederlijke aspect van de godheid, zou echter niet kenbaar zijn indien zij zich niet op aarde, via het menselijke woord, zou openbaren. Legendarische figuren zoals Hermes Trismegistus, Boeddha en Christus worden dan ook beschouwd als belichamingen van deze wijsheid.
In haar
concrete betekenis vormt theosofie daarom het totaal van die goddelijke wijsheid die aan de mens is toebedeeld. Theosofie staat dan voor de esoterische en mystieke stroming in een religieuze traditie. In die zin kunnen we b.v. spreken over de neo-platoonse en christelijke theosofie, of over de theosofie van de islam (soefisme) en de joden (kabbalah). Hoewel al deze ‘theosofieën’ niet hetzelfde zijn, is er toch een sterke familiegelijkenis; zij vormen even zoveel authentieke openbaringen van de goddelijke wijsheid. Deze verscheidenheid is van grote waarde, want zo kan ieder mens een weg volgen die goed bij hem of haar past.

The Emblem of the Theosophical Society
Ouroboros
Immediately connected with the whirling cross is a serpent swallowing its own tail. This symbol was called by the ancient Greek Gnostics and alchemists ouroboros. The circle it forms is a restatement of the circle around the swastika, representing the boundary of the universe, and the fact that it passes through the encircled swastika suggests that the serpent and everything it encircles are part of the creative energy (ideatie) of the whirling cross.

Het zegel van The Theosophical Society
Als symbool van de evolutie en de eeuwigdurende beweging duidt de swastika op de eeuwig-karnende 'molen van de goden', met de ziel als centrum, terwijl de gebogen armen de eeuwigdurende wenteling betekenen van de levenswielen tijdens het universele bestaan.
Het zegel van de Theosofische Vereniging De twee driehoeken
De Slang met haar staart in de bek (ouroboros): Een heel oud symbool dat de eeuwigheid uitbeeldt en de voortgang van de cyclische tijd. Net als de bijbelse slang uit het verloren Paradijs vertegenwoordigt ze, mystiek opgevat, de wijsheid en, op grond van haar vermogen haar huid af te werpen, vernieuwing en wedergeboorte. Als cirkelvormig symbool betekent het voor de hindoes het uitademen en inademen van Brahmâ ('uitbreider'), de kosmische schepper: als Brahmâ uitademt, komen de werelden tot aanzijn; als hij inademt, wordt alles weer in de goddelijke essentie opgenomen. De neergaande boog van het slangenlichaam duidt op werelden die in de stof afdalen, de opgaande boog op hun evolutie naar de geest. De spiraalbeweging is eeuwig en duidt op evolutie in de loop van de tijd. De cirkel zelf vertegenwoordigt volmaking en het herstel van de universele harmonie, en ook het grenzeloze waaruit alle manifestatie voortkomt en waarin alles weer terugkeert. Men vindt het symbool ook in het oude Egypte, Griekenland en West-Afrika en bij boeddhisten en jains, gnostici en alchemisten.

Het embleem van de Theosofische Vereniging
Wat is een symbool eigenlijk?
Een symbool brengt allerlei associaties met zich mee. Zo doet een boom ons denken aan de cyclus van leven en dood, aan verstilling en rust, aan kracht en energie. Ook roept een boom associaties op met de boom van kennis van goed en kwaad en met de Levensboom.
De twee driehoeken
De dooreengevlochten driehoeken, de lichte naar boven en de donkere naar onder gericht, symboliseren de indaling van de geest in de stof (de donkere driehoek indigo) en het opstijgen van het leven uit de stof met zijn beperkingen (de lichte driehoek blauw), de voortdurende strijd van de lichte en duistere krachten in mens en natuur. Wanneer de dubbele driehoek, zoals in dit embleem, wordt ingesloten door de slang, verzinnebeeldt hij de schepping, begrensd door tijd en ruimte. In de joodse religie is deze dubbele driehoek bekend als het Zegel van Salomo of de Davidsster. Deze driehoeken apart beschouwd, symboliseren de drie aanzichten van de manifestatie van de Schepper, die in verschillende godsdiensten als de Drie-eenheid bekend is en in het christendom gepersonifieerd wordt als God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, in het hindoeïsme als Brahma, Vishnu en Shiva en in het oude Egypte als Isis, Osiris en Horus.

De S.R.L.M.A. (School for the Revival of the Lost Mysteries of Antiquity) - Alan E. Donant sept/okt 1998:
Geen fysieke school werd ooit met die stenen gebouwd. Hun betekenis wordt echter innerlijk gevoeld door iedere student die is geïnteresseerd in de pogingen die in de loop van de geschiedenis van de mensheid werden gedaan om haar in verbinding te brengen met de levende stroom van de wijsheidstraditie. Iedere cultuur heeft zijn grote leraren gehad; ieder continent heeft op een of ander moment zijn mysterieschool gehad. Het Amerikaanse continent dat een veel hogere ouderdom heeft dan in moderne speculaties eraan wordt toegekend, is de ontmoetingsplaats geworden van oosterse en westerse esoterie. De oude oosterse school van de mysteriën was misschien veel eerder aanwezig dan algemeen wordt erkend. Overblijfselen waaruit de ouderdom ervan blijkt, worden gevonden in de leringen van de Hopi in het noorden en van de Kogi in het zuiden. Westerse esoterie kwam pas veel later. Ze werd geïntroduceerd door de vooruitziende blik van de vrijmetselaar-stichters van de Verenigde Staten van Amerika, een natie die in beginsel werd gevestigd op het ideaal van universele broederschap, zoals wordt verkondigd op het Grootzegel: E pluribus unum ‘Vanuit velen Eén’. Het motto op de achterkant van het Grootzegel zegt alles: Novus Ordo Seclorum – ‘Een nieuwe orde van de eeuwen’. Er werd werkelijk een nieuwe poging in de geschiedenis van de mens voorzien.
Bijna 100 jaar na het stichten van de Verenigde Staten op 4 juli 1776 ging de Theosophical Society officieel van start op 17 november 1875. Door middel van deze organisatiestructuur werkten H.P. Blavatsky, H.S. Olcott, W.Q. Judge, en hun leraren om de eeuwenoude mysterieleringen nieuw leven in te blazen. De geschriften van H.P. Blavatsky vormden de voorhoede van de poging, de geschriften van Judge legden de nadruk op de intuïtieve toepassing van de mysterieleringen die ze had geschetst, terwijl Katherine Tingley de praktische aspecten ervan demonstreerde voor het dagelijks leven.

H.P. Blavatsky Geselecteerde artikelen Deel 1 1874 –1882
Van Madame H.P. Blavatsky aan haar correspondenten(p. 30):
Haar leer is logisch, eenvoudig en absoluut. De noodzakelijke vereniging van denkbeelden en tekens; de drievoudigheid van woorden, letters, getallen en stellingen; de religie ervan kan in enkele woorden worden samengevat: ‘Het is het oneindige, gecomprimeerd in de hand van een kind’, 1 zegt Éliphas Lévi. Tien cijfers, 22 letters van het alfabet, een driehoek, een vierkant en een cirkel. Dit zijn de elementen van de kabbala, en uit haar mysterieuze schoot kwamen alle religies van het verleden en het heden voort, en ze schonk alle vrijmetselaarsorganisaties hun symbolen en geheimen. Alleen zij kan de menselijke rede met God en geloof, macht met vrijheid, wetenschap met mysterie verzoenen, en alleen zij bezit de sleutels van heden, verleden en toekomst. 2
Huxley en Slade (p. 42):
Over hem kan worden gezegd, zoals vroeger over andere leraren is gezegd, dat het nieuwe dat hij zei niet waar was, en het ware niet nieuw. Zonder in bijzonderheden te treden is het voorlopig voldoende te zeggen dat de materialistische evolutietheorie allesbehalve bewezen is, terwijl het denkbeeld dat Huxley niet begrijpt – namelijk de dubbele evolutie van geest en stof – in de vorm van verschillende legenden in de oudste delen van de Rig-Veda (het Aitareya-Bråhmaña) wordt meegedeeld. Alleen deze onwetende hindoes maakten blijkbaar een onbeduidende verbetering op de moderne wetenschap door aan het andere uiteinde van de evolutieketen een eerste oorzaak te plaatsen.
De vijfpuntige ster(p. 413):
Evenals de
zespuntige ster, die het symbool is van de macrokosmos, heeft de vijfpuntige ster haar eigen diepzinnige symbolische betekenis, want ze stelt de microkosmos voor. De zespuntige ster, de ‘dubbele driehoek’ bestaande uit twee driehoeken, respectievelijk wit en zwart, gekruist en vervlochten (het symbool van onze Society) – in Europa bekend als ‘Salomo’s zegel’ en in India als het ‘teken van Vishñu– symboliseert de universele geest en de stof. Een wit punt dat naar de hemel opstijgt, symboliseert eerstgenoemde, en het onderste punt van de zwarte driehoek neigt naar de aarde.1 Ook het pentagram geeft geest en stof weer, maar alleen wanneer ze op aarde zijn gemanifesteerd. Als symbool van de microkosmos (of het ‘kleine heelal’) dat in zichzelf getrouw de macrokosmos (of de grote kosmos) weerspiegelt, is het het teken van de macht van het verstand of de geest van de mens over de grove stof.
1) De
dubbele driehoek op de voorkant van The Theosophist werd door een fout van de graveur omgekeerd geplaatst, d.w.z. ondersteboven. De Egyptische tau met de slang eromheen stond ook verkeerd afgebeeld in de andere hoek van de omslag van ons tijdschrift. Laatstgenoemd dubbel teken bevat, als het op de juiste manier wordt getekend, het anagram van de Society – de TS – en de kop van de slang moet naar rechts wijzen.

H.P. Blavatsky Geselecteerde artikelen deel 2: 1882 –1887
De zes- en vijfpuntige sterren (440-442:):
De pythagoreeërs, van wie de decade de hele kosmos omvatte, vereerden het getal 12 nog veel meer, omdat het de heilige tetraktis vermenigvuldigd met drie voorstelde, wat een drietal volmaakte vierkanten, tetraden genoemd, opleverde. De hermetische filosofen of occultisten, die in hun voetstappen traden, gaven dit getal 12 weer door de ‘dubbele driehoek’ – het grote heelal of de macrokosmos, dat door deze figuur wordt aangeduid; dit omvatte bij hen ook het pentagram, of de microkosmos, die ze het kleine heelal noemden.

Met de twaalf letters van de buitenhoeken, verdeeld in vier groepen van triaden of drie groepen van tetraden, verkregen ze het dodecagoon, de regelmatige meetkundige veelhoek die begrensd is door twaalf gelijke zijden en twaalf gelijke hoeken bevat, die bij de oude Chaldeeën de 12 ‘grote goden’1 symboliseerde, en bij de Hebreeuwse kabbalisten de tien sefiroth, of scheppende machten van de natuur, die emaneerden uit sefira (goddelijk licht), die zelf de belangrijkste van de sefiroth is en een emanatie van chokhmah, de hoog ste wijsheid (de ongemanifesteerde wijsheid), en ain sof, het oneindige. Zo krijgen we drie groepen van triaden van de sefiroth en een vierde triade, samengesteld uit sefira, ain sof en ‘chokhmah’, de hoogste wijsheid, ‘die niet door overdenking kan worden begrepen’, en die ‘verborgen ligt binnen en buiten de schedel van het lange gezicht’;1 het toppunt van de bovenste driehoek vormde de ‘drie kabbalistische gezichten’, die het twaalftal volledig maken. Bovendien geven de twaalf figuren twee vierkanten of de dubbele tetraktis, die in de pythagorische symboliek de twee werelden voorstelt – de spirituele en de fysieke; de 18 binnenhoeken en 6 kernhoeken geven, naast 24, tweemaal het heilige macrokosmische getal, of de 24 ‘goddelijke ongemanifesteerde machten’. Het zou onmogelijk zijn deze kort op te sommen. Trouwens, het is in onze tijd van scepsis veel zinvoller de wenk van Iamblichus te volgen, die zegt dat ‘de goddelijke machten zich altijd ergerden aan degenen die de constructie van de icosagoon openbaar maakten’, d.w.z. die de methode bekendmaakten om de dodecaëder binnen een bol te beschrijven – één van de vijf regelmatige lichamen in de meetkunde, omsloten door twaalf gelijke en regelmatige vijfhoeken, waarvan de geheime kabbalistische betekenis door onze tegenstanders goed zou moeten worden bestudeerd. Naast dit alles geeft het pentagram in het midden, zoals hierboven in de ‘dubbele driehoek’, de sleutel tot de bedoeling van de hermetische filosofen en kabbalisten. Dat dubbele teken is zo welbekend en wijdverbreid dat het boven de ingang van de lha-khang (tempel die boeddhistische voorstellingen en standbeelden bevat) in elke gompa (klooster) kan worden gevonden, en vaak boven de kast met relikwieën, die in Tibet doeng-ten (gdung-rten) wordt genoemd. De middeleeuwse kabbalisten geven ons in hun geschriften de sleutel tot de betekenis ervan. ‘De mens is een kleine wereld binnen het grote heelal’, onderwijst Paracelsus. ‘Als een microkosmos binnen de macrokosmos, als een foetus, hangt hij aan zijn drie belangrijkste geesten in de schoot van het heelal.’ Deze drie geesten worden als tweevouden beschreven: (1) de geest van de elementen (het aardse lichaam en het levensbeginsel); (2) de geest van de sterren (het siderische of astrale lichaam, en de wil die het beheerst); (3) de geest van de spirituele wereld (de dierlijke en de spirituele zielen) – terwijl het zevende beginsel een bijna onstoffelijke geest is of de goddelijke augoeides, åtman, voorgesteld door het centrale punt, dat overeenkomt met de menselijke navel. Dit zevende beginsel is de persoonlijke god van ieder mens, zeggen de oude westerse en oosterse occultisten.

De Driehoek met punt naar boven (indigo-blauwe Manas) en de Driehoek met punt naar beneden (groene Manas ) vormen samen de dubbele driehoek, het dubbele schema. Het gaat om de complementaire polariteit, het antagonistisch (of-of) naar polair-dialectisch (en-en, p. 72 in Civis Mundi Jaarboek 2018. De synthese van Wetenschap, Religie en Filosofie van de Geestkunde (Anti-Darwinisme) staat diametraal tegenover het WTE-complex (p. 140, 187, 202 in Civis Mundi Jaarboek 2018 - WTK-complex) vanuit de Natuurkunde. In de kern gaat moderniteit over de synthese van Politiek, Sociologie, Cultuur, Filosofie, Secularisatie, Wetenschap, Kunst en Technologie, lees Broederschap.

Kosmische Evolutie (H.P. Blavatsky Theosopia mei 2012 p. 59):
v-3. Hij is hun leidende geest en leider. Wanneer hij begint te werken, scheidt hij de vonken van het lagere rijk (minerale atomen) die zweven en trillen van vreugde in hun stralende woningen (gasachtige wolken) en vormt daarmee de kiemen van wielen (krachtcentra). Hij plaatst ze in de zes richtingen van de ruimte, en één in het midden – het middenwiel. Met de zes richtingen in de ruimte wordt de dubbele driehoek bedoeld, de samenvoeging en versmelting van zuivere geest en stof (zie ook het embleem van de TS).

Kleur onderzoeken (Dr. Mariël Polman 7 maart 2015):
Het uitdrukken van de juiste verhoudingen van de indalende en opstijgende krachten in de heilige meetkunde komt aan de orde in De Geheime Leer. Dit was een centraal thema in de Vahana Loge. Vahana: uitdrukking van een geestelijk beginsel. De kleurdiagrammen van Vahana lerares en kunstenares Cato Gruntke zijn daar een uitdrukking van: een dubbele driehoek in een cirkel, herkenbaar in het embleem van de TS en vrijwel identiek aan de kleurencirkel van Goethe. Goethe gebruikte proeven om zijn kleurtheorie te onderbouwen waardoor je de krachten kan gaan zien spelen. Cato Gruntke zet daar een vijfpuntige ster naast. Hierin is de menselijke ster van HPB herkenbaar, die afgedrukt is in ‘De esoterische instructies’ van H.P. Blavatsky, ook wel genoemd ‘Deel III van De Geheime Leer’.
Dr. Mariël Polman is als specialist in de monumentenzorg en als universitair docent werkzaam op het gebied van kleur, verf en schilderingen in en op historische gebouwen.

De dooreengevlochten driehoeken, de lichte naar boven en de donkere naar onder gericht, symboliseren de indaling van de geest in de stof (de donkere driehoek) en het opstijgen van het leven uit de stof met zijn beperkingen (de lichte driehoek), de voortdurende strijd van de lichte en duistere krachten in mens en natuur. Wanneer de dubbele driehoek, zoals in dit embleem, wordt ingesloten door de slang, verzinnebeeldt hij de schepping, begrensd door tijd en ruimte. In de joodse religie is deze dubbele driehoek bekend als het 'Zegel van Salomo of de Davidster. Deze driehoeken apart beschouwd, symboliseren de drie aanzichten van de manifestatie van de Schepper, die in verschillende godsdiensten als de Drie-eenheid bekend is en in het christendom gepersonifieerd wordt als God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, in het hindoeïsme als 'Brahma, Vishnu en Shiva' en in het oude Egypte als 'Isis, Osiris en Horus'.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Stanza 7 De voorvaderen van de mens op aarde p. 243:
(b) Evenals in het Japanse stelsel worden in de Egyptische en in elke oude kosmogonie aan deze goddelijke VLAM, de ‘Ene’, de drie afdalende groepen ontstoken. Omdat zij hun potentiële bestaan in de hogere groep hebben, worden zij nu afzonderlijke en gescheiden entiteiten. Deze worden de ‘maagden van het leven’, de ‘grote illusie’, enz. en gezamenlijk de ‘zespuntige ster’ genoemd. De laatstgenoemde is in bijna alle religies het symbool van de logos als de eerste uitstraling. Het is het teken van Vishnu in India (de chakra of het wiel), en het symbool van het tetragrammaton, de ‘Hij van de vier letters’ of – figuurlijk opgevat – ‘de ledematen van microprosopos’ in de Kabbala, waarvan er respectievelijk tien en zes zijn. De latere kabbalisten echter, vooral de christen-mystici, hebben met dit prachtige symbool jammerlijk geknoeid. Want de ‘tien ledematen’ van de hemelse mens zijn de tien sephiroth; maar de eerste hemelse mens is de ongemanifesteerde geest van het Heelal, en zou nooit moeten worden verlaagd tot microprosopus – het kleine aangezicht of gelaat, de oervorm van de mens op het aardse gebied. Hierop gaan we echter later in. De zespuntige ster heeft betrekking op de zes krachten of vermogens van de Natuur, de zes gebieden, beginselen, enz., samengevat door het zevende, het middelpunt in de ster.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 5 Over de verborgen godheid, haar symbolen en tekens (p. 384):
‘Toen het onbegrijpelijke, het zijnloze en geslachtloze (het kabbalistische Ain-Soph) eerst in barensnood kwam (dat is, toen het uur waarop het zich moest manifesteren, had geslagen) en wenste dat zijn Onuitsprekelijke zou worden geboren (de eerste logos, aeon of aion) en dat zijn onzichtbare met vorm zou worden bekleed, opende het zijn mond en sprak het woord dat aan dit onbegrijpelijke gelijk is. Dit woord (logos) manifesteerde zich in de vorm van de Onzichtbare.
384/385: Dit is zo duidelijk als de oude esoterische geheimhouding het kon maken. Het is even kabbalistisch als, maar minder versluierd dan de Zohar, waarin de mystieke namen of eigenschappen ook woorden zijn met vier, twaalf, tweeënveertig en zelfs tweeënzeventig lettergrepen! Het Viertal toont aan Marcus de waarheid in de gedaante van een naakte vrouw, en geeft alle ledematen van die figuur letters; het noemt haar hoofd Ω, haar hals Ψ, schouders en handen Γ en Χ, enz. Hierin kan men gemakkelijk de Sephira herkennen, waarbij de kroon (kether) of het hoofd nummer één krijgt; het brein of chochmah 2; het hart of de intelligentie (binah) 3; en waarbij de andere zeven sephiroth de ledematen van het lichaam voorstellen. De boom van de sephiroth is het Heelal, en dit wordt in het westen door Adam Kadmon voorgesteld, zoals Brahmā dat in India doet.
388: Wanneer het tijdperk van werkzaamheid is aangebroken, komt sephira, de actieve kracht – het oorspronkelijke punt en de kroon, kether genaamd – uit de eeuwige essentie van Ain-Soph tevoorschijn. Alleen door sephira kan de ‘onbegrensde wijsheid’ een concrete vorm geven aan de abstracte gedachte. Twee zijden van de bovenste driehoek, waardoor de onuitsprekelijke essentie en het heelal – het gemanifesteerde lichaam ervan – worden gesymboliseerd, namelijk de rechterzijde en de basis, bestaan uit ononderbroken lijnen; de derde, de linkerzijde, is een stippellijn. Door de laatstgenoemde komt sephira tevoorschijn. Terwijl zij zich in alle richtingen verspreidt, omvat zij tenslotte de hele driehoek. In deze emanatie wordt de drievoudige triade gevormd. Uit de onzichtbare dauw die uit de hogere uni-triade neervalt (zodat er slechts 7 sephiroth overblijven), schept de ‘hoofd’sephira de oorspronkelijke wateren, d.w.z. de Chaos neemt vorm aan.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 11 Over elementen en atomen (p. 634):
De ‘triaden’, die onder dezelfde moederplaneet zijn geboren, of liever de uitstralingen van een en dezelfde planeetgeest (Dhyāni-Boeddha), zijn in hun leven na de dood en in hun wedergeboorte steeds zuster- of ‘tweeling-zielen’ op deze aarde11.
11) Het is hetzelfde – maar meer metafysische – denkbeeld als dat van de christelijke drie-eenheid – ‘drie in een’, d.w.z. de universele ‘over-geest’, die zich manifesteert op de twee hogere gebieden, die van buddhi en van mahat; en deze zijn de drie hypostasen, metafysisch maar nooit persoonlijk.

Geheime Leer Deel II, Stanza 6 DE EVOLUTIE VAN DE ‘ZWEETGEBORENEN’ (p. 150):
‘De naam Adam’, zegt professor A. Wilder, ‘of mens, sluit deze dubbele bestaansvorm in. Hij is identiek met Athamas, of Thomas (in het Tamil, Tam), dat wordt weergegeven door het Griekse didumos, een tweeling. Indien dus de eerste vrouw werd gevormd na de eerste man, moet zij als logische noodzakelijkheid ‘uit de man zijn genomen’ . . . en de ribbe die de Elohim van de man had genomen, ‘maakte hij tot een vrouw’ (Gen., ii). Het hier gebruikte Hebreeuwse woord is Tzala, dat wordt vertaald zoals wij hebben aangegeven. Het is gemakkelijk de legende terug te vinden in Berosus, die zegt dat Thalatth (de Omoroca, of Vrouwe van Urka) het begin van de schepping was. Zij was ook Melita, de koningin van de maan . . . De twee tweelinggeboorten van Genesis, die van Kaïn en Abel en van Ezau en Jakob, weerspiegelen dezelfde gedachte. De naam ‘Hebel’ is dezelfde als Eva, en zijn kenmerkende eigenschap schijnt vrouwelijkheid te zijn’, vervolgt de schrijver.
Geheime Leer Deel II, Hoofdstuk 24 Het kruis en het Pythagorische tiental (p. 661):
Als we nu aandacht schenken aan het Egyptische kruis of de tau, kunnen we ontdekken dat deze letter, die door de Egyptenaren, Grieken en Joden zo hoog werd vereerd, in een geheimzinnig verband staat met de decade. De tau is de alfa en de omega van de geheime goddelijke wijsheid, die wordt gesymboliseerd door de eerste en de laatste letter van Thot (Hermes).
Het embleem van de Theosofische Vereniging (klik op embleem): Het Tau-kruis symboliseert de materie of de wereld van vormen; de cirkel erboven de geest of het leven. Zo verzinnebeeldt de ankh de triomf van geest over stof, leven over dood, goed over kwaad. Het is het Kruis van het Leven, het symbool van opstanding en onsterfelijkheid.
670: Maar voor de aanhanger van de ware oosterse archaïsche wijsheid, voor hem die in de geest niets vereert buiten de absolute Eenheid, dat altijd kloppende grote hart dat overal en in elk atoom van de natuur klopt, bevat elk zo’n atoom de kiem waaruit hij de boom van de kennis kan laten groeien, waarvan de vruchten het eeuwige leven schenken en niet alleen het fysieke leven. Voor hem zijn het kruis en de cirkel, de boom of de tau, nadat elk symbool dat hiermee in verband staat is toegepast en gelezen, wat hun verleden aangaat nog steeds een diepzinnig mysterie, en alleen op dat verleden richt hij zijn verlangende blik.
Geheime Leer Deel II, Hoofdstuk 25 De mysteriën van het zevental (p. 673/674):
Ragon geeft in zijn Maçonnerie Occulte een heel goede illustratie van het ‘hiëroglifische zestal’, zoals hij onze
dubbele gelijkzijdige driehoek, , noemt. Hij toont het als het symbool van de vermenging van de ‘filosofische drie vuren en de drie wateren’ waaruit de voortbrenging van de elementen van alle dingen resulteert. Hetzelfde denkbeeld vindt men in de Indiase gelijkzijdige dubbele driehoek. Want hoewel deze in dat land het teken van Vishnu wordt genoemd, is hij in feite het symbool van de triade (of de trimurti). Want zelfs in de exoterische weergave is de lagere driehoek met de top naar beneden, het symbool van Vishnu, de god van het vochtige beginsel en het water (‘nârâ-yana’; of het bewegende beginsel in nârâ, water); terwijl de driehoek met de top naar boven Siva is, het beginsel van het vuur, dat wordt gesymboliseerd door de drievoudige vlam in zijn hand. (Zie het bronzen standbeeld van Tripurantika Siva, ‘Mahadeva die Tripurasura vernietigt’, in het museum van het India House.) Deze twee in elkaar gevlochten driehoeken – die ten onrechte het ‘zegel van Salomo’ worden genoemd, en die ook het embleem van onze Theosophical Society vormen – brengen tegelijkertijd het zevental en de triade voort en zijn het tiental, hoe dit teken (Davidster) ook wordt beschouwd, omdat alle tien getallen daarin zijn besloten. Want met een punt in het midden, zo (Davidster met punt in het centrum), is het een zevenvoudig teken; de driehoeken ervan duiden het getal 3 aan; de twee driehoeken tonen de aanwezigheid van het tweetal; de driehoeken met het gemeenschappelijke middelpunt leveren het viertal op; de zes punten zijn het zestal; en het middelpunt, de eenheid; het vijftal is te vinden door combinatie, als een samenstelling van twee driehoeken, het even getal, en van de drie zijden in elke driehoek, het eerste oneven getal. Dit is de reden waarom door Pythagoras en de Ouden het getal zes aan Venus werd gewijd, omdat ‘de vereniging van de twee geslachten en de alchimistische bewerking van de stof door triaden nodig zijn om het voortbrengende vermogen te ontwikkelen, die vruchtbare kracht en neiging tot voortplanting, die in alle lichamen inherent is’.
Geloof in ‘scheppers’ of verpersoonlijkte natuurkrachten is in werkelijkheid geen polytheïsme, maar een filosofische noodzaak. Evenals alle andere planeten van ons stelsel heeft de aarde zeven logoi – de emanerende stralen van de ene ‘vaderstraal’ – de protogonos of de gemanifesteerde ‘logos’: hij die zijn Esse (of vlees, het Heelal) opoffert, opdat de wereld leeft en elk schepsel daarin bewust bestaan heeft.

De Vervlochten Driehoeken: Terwijl ze in het westen bekend zijn als het zegel of de ster van koning Salomo, waren ze in India bekend als het zegel van Vishnu. De vervlochten driehoeken duiden op de bipolariteit in de natuur -- geest en stof, of mannelijk en vrouwelijk. De top van de witte driehoek vertegenwoordigt de goddelijke monade, de top van de zwarte driehoek de gemanifesteerde werelden. De omhooggerichte driehoek stelt de geest voor, bewustzijn en verborgen wijsheid, die zich spiegelen in de omlaag wijzende driehoek die staat voor de stof, de ontvankelijke ruimte, manifestatie of de onthulde wijsheid. De zijden van de donkere driehoek kunnen vorm voorstellen, kleur en substantie, de drie guna's of fundamentele eigenschappen, en de scheppende, behoudende en vernietigende/vernieuwende krachten van de hindoe-triade, Brahmâ, Vishnu en Shiva.
Samen vertegenwoordigen de driehoeken het gemanifesteerde heelal, geëvolueerd uit het centrale punt binnen de slang-cirkel van tijd en ruimte. Ze vormen ook de zeshoek van de zes beginselen, de kosmische en menselijke, die voortkomen uit en één zijn in het centrale punt, het zevende en hoogste zelf van elk evoluerend wezen. Ze brengen dus de zevenvoudige structuur van het heelal tot uitdrukking. Het kruis in het midden is de innerlijke persoon, die alle dingen van de zes zijden raakt door middel van de zes driehoeken. De zes punten van de ster wijzen naar buiten naar de slang van de eeuwigheid en groeien en evolueren in de loop van de tijd.

De twee met elkaar vervlochten driehoeken symboliseren de schakel tussen de geestzijde en de stofzijde, de tweepoligheid van alle gemanifesteerde leven. De ENE WERKELIJKHEID; haar tweevoudige aspecten in het voorwaardelijke Heelal.

De davidster, de zespuntige ster is het symbool van de mens, die volgens het boek "Genesis" op de zesde dag werd geschapen.

====

Drie logoi (De mens, Drie domeinen, 1e, 2e en 3e Grondstelling, Omegapunt)

De Griekse Filosoof Plato – Logos:
Logos is een Griekse term die "het Woord" betekent. Griekse filosofen zoals Plato gebruikten logos niet alleen voor het gesproken woord maar ook voor het onuitgesproken woord, het woord dat zich nog steeds in de gedachten (herinnering) bevindt -- de rede. Wanneer deze term op het universum werd toegepast, hadden de Grieken het over het rationele principe dat over alle dingen heerst.

Daarom gebruikte Johannes (de schrijver van het Bijbelse boek Johannes) een zeer bijzonder woord -- Logos -- omdat dit in de eerste eeuw na Christus voor zowel Joden als Grieken de beoogde betekenis had.

Esoterie:

Pythagoras De mens  
  1e Logos, Monade3e Logos, TriadeAntroposofieRudolf Steiner 
MonadeTriadeGod (Spiritueel) ----Geest (Geestelijk)Geestmens ----Geestzelf (omgevormd Astraallichaam)
||||||
TetradeDuade4. Lichaam (Fysiek) ----Zoon (Psychisch)Fysiek lichaam ----Levensgeest (omgevormd Etherlichaam)
  Tetrade2e Logos, Duade  
  Snijpunt 1./2. en 3./4.Geest en Ziel 

Pedro Oliveira Theosofie als geestelijke praktijk
Deze grondbeginselen vormen belangrijke verklaringen over de aard van de optimale werkelijkheid, het heelal en de mens, en zij zien deze drie als een organische en onverdeelde eenheid. Alle theosofische leringen komen voort uit de fundamentele grondbeginselen die hierboven zijn aangegeven. Zij zijn de hoeksteen van theosofie als systeem, maar ook als een beschrijving van universele, natuurlijke en menselijke processen. Zij combineren een monistisch en een evolutionair overzicht van de cosmos en in hun alomvattendheid wijzen zij op mogelijke overeenkomsten in wetenschap, religie en filosofie. Misschien was het daarom dat Madame Blavatsky (HPB) besloot tot de ondertitel voor De GeheimeLeer:
‘De synthese van wetenschap,godsdienst en wijsbegeerte’.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Proloog p. 46:
(1.) Het
ABSOLUTE, het Parabrahm van de Vedantaleer of de éne Werkelijkheid, SAT, dat zoals Hegel zegt, zowel het absolute Zijn als Niet-zijn is.
(b) De eeuwigheid van het Heelal in toto als een grenzeloos gebied, periodiek ‘het toneel van talloze Heelallen die zich onophoudelijk manifesteren en weer verdwijnen’ en die ‘de zich manifesterende sterren’ en ‘de vonken van de eeuwigheid’ worden genoemd. ‘De eeuwigheid van de pelgrim21' is als een oogwenk van het Zelf-bestaan (Boek van Dzyan). ‘Het verschijnen en verdwijnen van werelden is als een regelmatig getij van eb en vloed.’
Deze tweede stelling van de Geheime Leer betreft de algemene geldigheid van die wet van periodiciteit, van eb en vloed, van neergang en opkomst, die de natuurwetenschap op alle gebieden van de natuur heeft waargenomen en beschreven. Een afwisseling zoals tussen dag en nacht, leven en dood, slapen en waken is een feit dat zo gewoon is, zo volkomen algemeen en zonder uitzondering, dat het gemakkelijk is te begrijpen dat wij er een van de werkelijk fundamentele wetten van het heelal in zien.
21) ‘Pelgrim’ is de benaming die wordt gegeven aan onze monade (
de twee in één) gedurende haar cyclus van incarnaties. Zij is het enige onsterfelijke en eeuwige beginsel in ons, omdat zij een ondeelbaar onderdeel is van het integrale geheel – de universele geest, waaruit zij voortkomt en waarin zij aan het eind van de cyclus wordt opgenomen. Als men zegt dat zij uit de ene geest voortkomt, moet men een onbeholpen en onjuiste uitdrukking gebruiken, bij gebrek aan meer geschikte woorden in het Nederlands. De aanhangers van de Vedanta noemen haar sutratman (draad-ziel), maar ook hun uitleg verschilt iets van die van de occultisten. Het verklaren van dit verschil wordt echter aan eerstgenoemden zelf overgelaten.

Het zijn van het nu staat tussen het niet-zijn van verleden en toekomst. Hegel brengt de werking van de geest, van het bewustzijn in zijn werk Phänomenologie des Geistes (Fenomenologie van de geest) of zie fenomenologie van de geest tot uitdrukking.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Hoofdstuk Pantheïsme - Atheïsme (p. 48):
Hierin ligt het hele verschil tussen de esoterische en de christelijke drieëenheid. De mystici en de filosofen, de oosterse en de westerse pantheïsten, vatten hun aan de wereldvorming voorafgaande triade samen in de zuivere goddelijke abstractie. De orthodoxen vermenselijken haar.

Deel I, p. 284, Stanza VII, Akâsa en Ether; p. 283/295 van de De Geheime Leer geeft bijzonderheden over het Akasha-veld; vanaf p. 361 over Ether en intelligentie en p. 533/537, 581 over Ether. P. 369: Deze ‘oorspronkelijke substantie’ wordt door sommigen Chaos genoemd: Plato en de pythagoreeërs noemden deze de wereldziel, nadat zij was bevrucht door de geest van dat wat op de oorspronkelijke wateren of de Chaos zweeft. De kabbalisten zeggen dat het zwevende beginsel de reeks droombeelden van een zichtbaar, gemanifesteerd Heelal schiep door zich daarin te weerspiegelen. Chaos vóór – ether na de ‘weerspiegeling’; het is steeds de godheid die alle Ruimte en dingen doordringt. Het is de onzichtbare, onweegbare geest van de dingen en het onzichtbare, maar goed voelbare fluïdum dat uitstraalt van de vingers van een gezonde magnetiseur, want het is vitale elektriciteit – het LEVEN zelf.
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 4 Chaos-Theos-Kosmos (p. 379):
Chaos-Theos-Kosmos, de drievoudige godheid, is alles in alles. Daarom zegt men dat zij mannelijk en vrouwelijk, goed en kwaad, positief en negatief is: de hele reeks van tegengestelde eigenschappen. In latente toestand (in pralaya) is zij onkenbaar en wordt de onnaspeurlijke godheid. Zij kan slechts in haar actieve functies worden gekend, dus als stof-kracht en levende geest, de correlaten en het resultaat of de uitdrukking op het zichtbare gebied van de altijd ongekend blijvende uiteindelijke EENHEID.

De Geheime Leer Deel II, Stanza 1 Het begin van bewust leven (p. 46):
De grenzeloze en oneindige EENHEID bleef bij elk volk een maagdelijk verboden terrein, onbetreden door het denken van de mens, onberoerd door vruchteloze speculaties. De enige verwijzing ernaar was de vereenvoudigde voorstelling van haar eigenschap van uitzetting en samentrekking, van haar periodieke expansie of verwijding en contractie. In het Heelal met al zijn onberekenbaar vele myriaden van stelsels en werelden, die in de eeuwigheid verdwijnen en weer verschijnen, moesten de vermenselijkte machten of goden, hun zielen, tegelijk met hun lichamen uit het gezicht verdwijnen: ‘De adem die terugkeert in de eeuwige schoot, die ze uitademt en inademt’, zegt onze catechismus.
In iedere kosmogonie is er achter en boven de scheppende godheid een hogere godheid, een ontwerper, een architect, van wie de schepper slechts de uitvoerder is. En nog hoger, boven en rondom, op innerlijke en uiterlijke gebieden, is er het ONKENBARE en het onbekende, de bron en oorzaak van al deze emanaties . . .
Alice Ann Bailey (geboren Alice Ann le Trobe-Bateman) (16 juni 1880 – 15 december 1949) was een Britse schrijfster. Zij wordt door haar volgelingen gezien als de voortzetster van het werk van theosofe Helena Petrovna Blavatsky.
Alice Bailey beschrijft in haar boek De wederkomst van Christus de ‘Avatar of Synthesis’ die zoals zij zegt een ‘nauw metgezel’ is van de ‘de Christus’.
Zij zegt: 'Hij werkt onder de grote natuurlijke Wet van synthese die eenheid en fusie voortbrengt. Zijn functie (in harmonie met de energie van Christus) is het voortbrengen van een spirituele wil in de mensheid, de wil tot het goede.'

Boek van de schepping (zoeken: Titel 'Sefer Yetsirah' en Auteur: 'Kirsten van Dijkhuizen'), hoofdstuk 2:1 Three Mothers:
Om de drie Moeders weer op te noemen is niet nodig. Daarvoor verwijzen we je naar 1:2 Three Mothers. De 3 moederletters zijn de G´ddelijke these-antithese-synthese structuur. Dit gegeven staat in de Sefer Jetsiràh centraal, omdat de these-antithese-synthese het basisdrietal zijn. These staat gelijk met het non-verbale bewustzijn Chochmah. Antithese staat gelijk met het verbale bewustzijn Binah en de synthese staat gelijk met de 6 daarop volgende Sefiroth. Hier is iets frappants. We willen middels een overzichtje het verband tussen basisdrietal, de Sefiroth en de Christelijke 3-eenheid weergeven:

Basis drietalDe Sefiroth Deel I, p. 228:De 3-EenheidKenmerken
TheseNon-verbale ChochmahG´d de VaderMen begreep G´d en Zijn Verbond niet.
   Hier lijkt het alsof G´d de Vader non-verbaal is.
AntitheseVerbale BinahYeshua HaMessiah/Maar G´d werd verbaal door Zijn Zoon Yeshua
  het WoordHaMessiah te sturen die ook wel het Woord genoemd wordt.
   Door het Woord, Yeshua HaMessiah, werden G´ds bedoelingen verbaal.
SyntheseDe volgende 6 Sefiroth,De Heilige GeestHet Woord ging weer terug naar de Vaderen de Heilige Geest kwam
 de 6 richtingen daarvoor in de plaats. De Heilige Geest zorgt ervoor
   dat wij de goede richting inslaan in het geloof.

Het holistische denken laat de verbindende schakel, het andere denken zien. De verbindende schakel, de ziel tussen geest en lichaam, geeft een oude kijk op de verborgen blauwdruk, het drievoudige evolutieplan. De beschavingstransformatie die in het holos tijdperk plaats vindt bouwt op eerdere transformaties voort. Rudolf Steiner heeft er al op gewezen dat de Heilige Geest aan de aarde haar definitieve bestemming geeft.

Atma-Buddhi-Manas (Geest, hogere Zelf) in de mens weerspiegelt de drie Logoi ('Vader, Zoon en Heilige Geest' of 'Brahma, Vishnu en Shiva' of
'Isis, Osirus en Horus') in de Kosmos.

Papus (dr. Gerard Encausse) was 17 toen hij door Henri Delaage in het Martinisme werd geïnitieerd. Het Martinisme ziet de mens als schakel tussen natuur en God. Een gezichtspunt dat in de esoterie en de New Age algemeen gangbaar is.

Ricardo Lindemann Het ontdekken van de verborgen volmaaktheid:
De wijsheidstraditie zegt dat sinds onheuglijke tijden het universum cyclisch is, dat het zich uitzet vanuit een punt van oorsprong en terug zal gaan naar dat punt waarbij het zich samentrekt en waarbij de cyclus steeds opnieuw begint. De wetenschap komt langzamerhand ook tot deze conclusie wanneer zij zegt dat het universum voortkomt uit een oerknal, wanneer de krachten van uitbreiding of afstoting werkzaam zijn (overeenstemmend met de handeling van Brahma, de Schepper, in het hindoeïsme). Geleidelijk worden er nieuwe sterren geboren door de aantrekkingskracht van massa’s kosmische poeder die voortkomen uit die grote ontploffing, met een relatief evenwicht tussen de krachten van aantrekking en afstoting (corresponderend met de actie van Vishnoe, de Bewaarder). De zwaartekrachten worden zo groot dat zij resulteren in ‘zwarte gaten’, waaruit zelfs geen licht kan ontsnappen, gegeven het bestaan van fotonen met een piepkleine massa in hun constitutie. Deze ‘zwarte gaten’ beginnen hele zonnestelsels te absorberen (overeenkomend met de handeling van Shiva, de Verwoester, Veranderaar of Bevrijder), totdat hun kern een kritieke massa bereikt die ervoor zorgt dat zij weer gaan ontploffen, volgens de huidige wetenschappelijke beweringen.

====

Drie-eenheid ('de Vader, de Zoon en de Heilige Geest' en ‘Geest - Ziel - Lichaam’)

De Heilige Geest wordt binnen het christendom beschouwd als de Geest van God. Samen met God de Vader en de Zoon van God vormt de Heilige Geest de Heilige Drie-eenheid. Jezus was, als tweede persoon in de Heilige Drie-eenheid, zowel volledig mens als volledig goddelijk.

De leer van de Drie-eenheid werd definitief op het Concilie van Chalcedon in 451 na Chr. vastgesteld.

God en Zoon staan diametraal tegenover elkaar, maar vormen met de Heilige Geest een drie-eenheid. In de Drie-eenheid God, Zoon en Heilige Geest (these + antithese = synthese) zit het eenheidsbewustzijn verborgen.

Of met andere woorden een drie-eenheid ontstaat door de continue verandering binnen de twee-eenheid (tegenstellingen). De cirkel is rond.

Met Pinksteren vieren christenen dat de Heilige Geest uit de hemel is neergedaald. Uit het evangelie van Johannes weten we dat Jezus bidt ‘Mogen allen één zijn, Vader’. Jezus bidt voor hen die door hun woord in Hem geloven, dat zij en wij één mogen zijn, de eenheid met elkaar zouden beleven.

Aurelius Augustinus geeft een ingenieuze definitie van de Drie-eenheid:
Heilige Drie-eenheid kan men misschien beter de ene God noemen, uit Wie, door Wie, in Wie alle dingen zijn. Vader, Zoon en Heilige Geest zijn elk afzonderlijk God en vormen samen één God. Elk van hun is een volledige substantie en samen zijn ze één substantie. De Vader is noch de Zoon noch de Heilige Geest, de Zoon noch de Vader noch de Heilige Geest, de Heilige Geest is noch de Vader noch de Zoon, maar de Vader is alleen Vader, en de Zoon alleen Zoon en de Heilige Geest alleen Heilige Geest. Alle drie hebben ze dezelfde eeuwigheid, dezelfde onveranderlijkheid, dezelfde majesteit, dezelfde macht. In de Vader is de eenheid, in de Zoon de gelijkheid, in de Heilige Geest het harmonieuze samengaan van eenheid en gelijkheid. Alle drie zijn één door toedoen van de Vader, gelijk door toedoen van de Zoon, verbonden door toedoen van de Heilige Geest.

Esther de Boer, boek De geliefde discipel, Evangelie van Maria, p. 99: De Verlosser antwoordde, hij zei: Hij ziet niet met de ziel noch met de geest maar met het denken dat [is] in het midden van die twee. Dat is [het dat] het visioen ziet en dat is het […] Jezus zelf is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader, tenzij door Mij. Het is het denken dat aan het visioen richting geeft om Mens en God met elkaar te verbinden. Jezus: Niet mijn wil, maar uw wil geschiede, Ik en de Vader zijn één.

De ziel (psyche) is de schakel tussen geest en lichaam. Het mentale dus van het zich gelijkrichtend ego, richting en/of integriteit van het mentale; eveneens vergeleken met programma. Beschreven als leven gevend en van een zekere gemoedstoestand. Men spreekt in het Nederlands ook wel van het denken, de manier van denken en de verstandhouding.

Ruimte - Tijd - Beweging ('Zwakke en Sterke' beweging, Eeuwige wederkeer)

De Geheime Leer Deel I Stanza 4 De zevenvoudige hiërarchieën (p. 128):
In een polemisch wetenschappelijk boek, ‘The Modern Genesis’, bekritiseert de schrijver, de eerw. W.B. Slaughter, het standpunt van de astronomen en zegt: ‘Het is te betreuren dat de verdedigers van deze (nevelvlek)theorie niet dieper zijn ingegaan op de bespreking daarvan (van het begin van de rotatie). Niemand verwaardigt zich ons er een redelijke verklaring voor te geven. Hoe geeft het afkoelings- en samentrekkingsproces een draaiende beweging aan de massa?’ Dit vraagstuk wordt uitvoerig behandeld in het Aanhangsel. De materialistische wetenschap kan het nooit oplossen. ‘Beweging is eeuwig in het ongemanifesteerde, en periodiek in het gemanifesteerde’, zegt een occulte lering. Dit is het geval ‘wanneer warmte, veroorzaakt door het neerdalen van de VLAM in de oerstof, haar deeltjes doet bewegen, en die beweging wordt een wervelwind’. Een druppel vloeistof neemt de bolvorm aan doordat de atomen ervan om zichzelf ronddraaien in hun laatste, onoplosbare en noumenale essentie; onoplosbaar, althans voor de natuurwetenschap.

Prof. Kanarev stelt dat we in de twintigste eeuw onze onderzoeksresultaten verkeerd zijn gaan interpreteren; we zijn volgens hem iets vergeten. "Tijd, ruimte en materie - het zijn de drie niet te scheiden elementen van een universum".

René Meijer boek De Ether Bestaat (p. 21):
De einsteiniaanse misvatting lijkt, met het serieus nemen van de kritiek, te bestaan uit het verwarren van snelheid met verandering. Snelheid is niet een absolute waarde, zoals de heilige drie basiselementen van de natuurkunde, te weten ruimte, tijd en materie dat wel zijn. Met de tijdruimte die de materie toont, zijn het die drie elementen die als de natuurkundige heilige drie-eenheid van God elkaar definiëren en niet tot iets anders te herleiden zijn. Bij de filosoof D. Hume in Het Menselijk Inzicht, heten ze uitgebreidheid, massa en beweging en bij Vyâsadeva, akas'a, prakriti en kâla. Ze vormen elkaars voorwaarde in de schepping, de een is niet denkbaar zonder de ander.
De tijd is het leven, de beweging van de materie in de ruimte. De ruimte is de tijdsafstand, het fenomeen van de zwaartekracht, tussen materiële voorwerpen. De materie is het electromagnetische effect van de werking van de tijd op de potentie van de uitdijende ruimte, de tijd die bij de wet van reactie van lineair cyclisch werd en zo in tegenstelling de zwaartekracht, de oerpotentie dus, omvormde tot materie (zij het niet geheel, blijkens het niet kunnen vinden van de z.g. onzichtbare 'donkere materie', die volgens 5.20: 38 in de Bhâgavata Purâna drie kwart van de schepping beslaat). De hele schepping is een permutatie van de begrippen tijd, ruimte en materie.

Vyâsadeva:
11) De zes kenmerken van de volheid of het geluk waar we het in de filognosie over hebben worden, zoals reeds gesteld in notitie 7, afgeleid van de drie basiselementen van de schepping: tijd (kâla), ruimte (âkâs'a) en materie (prakriti). Met het manifeste en niet-manifeste van deze basiselementen komen we uit op het volledige van Zijn volheid: intelligentie en kennis als de manifestatie van de ruimte, als de afspiegeling van het ruimtebesef, terwijl de macht van de ether de ongeziene beweger is in het voorbije. Waar schoonheid en harmonie het manifeste van God vormen in de materiële wereld, is boete de niet-manifeste leidraad van de getuige der bovenzinnelijkheid die niet wordt gezien.
16) Asaph is de hebreeuws/westerse naam voor Vyâsa. Het betreft dezelfde persoon als degene die vermeld wordt als de auteur van dit Lied van God, dit Lied van Geluk, deze Bhagavad Gîtâ, die filognostisch ook wel Godbijeen wordt genoemd, naar Vyâsadeva, hij die de verzen van God bijeenbracht. Sommigen twijfelen over deze naam omdat iedere wijze die de wijsheid bijeenbrengt Vyâsa kan worden genoemd. Maar in het Vaishnavisme is men overtuigd van zijn identiteit als zijnde Krishna Dvaipâyana Vyâsadeva, of ook wel Bâdarâyana - hij die verblijft te Badarikâ, een meditatieoord in de Himalaya's vernoemd naar de jujubebomen die daar groeien.
26) De term ether (âkâs'a) moet men zich op dit punt herinneren in de meest moderne zin van het woord, nl. als relativistisch: als het causale en zwaartekrachtveld dat in zijn werking verschilt naar gelang de ruimte die ermee beschreven wordt, d.w.z. een lokale, elementaire of planetaire ruimte, een universele galactische ruimte, en de kosmische of tijdruimtelijk bepaalde oerexpansie van onze materiële werkelijkheid. Het is zowel de doener als de degene die niet handelt in de zin van een niet-betrokken gelijkheid. Dit herinnert men zich vedisch als de drie soorten van Vishnu: Mahâ-vishnu of Kâranodakas'âyî-vishnu, Garbodakas'âyî-vishnu en Ksîrodakas'âyî-vishnu. Vishnu moet worden beschouwd als de representatie van het element van de ether, net zoals de ether moet worden gezien als een manifestatie van Zijn werkelijkheid als de oorspronkelijke integriteit van God uit wie al het andere zijn bestaan vond, zo bevestigt de Bhâgavata Purâna (2.5: 25 en 11.5: 19).

Slotconclusie
Siddhânta: de slotconclusie van de V e d a's dat realisatie van de s v a r û p a in relatie van dienstbaarheid tot K r i s h n a het K r i s h n a-bewustzijn van eenheid in verscheidenheid geeft ofwel het herkennen van de Godspersoon in de (materiële) wereld. (zie ook n y â y i k a, v e d â n t a en a c i n t h y a - b h e d a - a b h e d a - t a t t v a, en B.G. 9: 15).

- Het feit van de schepping die er niet werkelijk is, van Zijn ware eenheid in de begoochelende tijdelijke werkelijkhied, van Zijn gelijktijdig één en verschillend zijn, wordt besproken in hoofdstuk 11.28 en in 12.4: 23-24.

Siddhaloka: de plaats voorbij de drie belangrijkste l o k a 's waarvan men niet terugkeert, waar de vervolmaakten heen gaan (zie ook v a i k u n t h h a).

- De wereld der gezegenden (M.W.).

Siddha's: soort van mensen, de vervolmaakten, zij die perfect zijn, de zelfgerealiseerden, de zieners, de waarheidsprekers, de heiligen, zij van toverkunsten of zij die zijn uitgerust met bovennatuurlijke krachten.

Vaikunthha (-loka): lett. de plaats waar geen indolentie, dwaasheid, domheid, luiheid of - retorisch gesproken - angst heerst. De hemelse woning van de Heer N â r â y a n a. De ideale planeet, de geestelijke wereld. Er zijn meerdere vaikunthhaloka's: afhankelijk van de gedaante van de Heer daar aanbeden.

- Het geestelijk koninkrijk, waar alles s a t - c i t - â n a n d a is, eeuwig, vol wijsheid en gelukzaligheid (zie ook 3.15).

Chaostheorie (Dodecaëder, Recursie, Gulden middenweg, Gelijkvormigheid)

De telling van Pythagoras, de getallensymboliek brengt niet alleen de ultieme symmetrie van 'Zaaien en Oogsten' (reciprociteit), maar ook de in het heelal, de in de ruimte verborgen absolute eeuwige perpetuum mobile, de universele beweging (een beweging van bijvoorbeeld '4 naar 5' en vice versa of 'abiogenese naar autopoiese' en vice versa) of trilling tot uitdrukking. Spreken (het woord is vlees geworden), maar ook muziek kan niet tot geluidstrillingen worden gereduceerd, veroorzaakt door een specifieke omgang met stukken materie. Het gaat wel degelijk om de ‘muziek der sferen’. De getallen van Pythagoras beelden een harmonische relatie, een specifieke categorie van betrekkingen, de verborgen 5e Dimensie, Synthese uit. Pythagoras was een interdisciplinair wetenschapper. De hamvraag blijft wat is de oerbron van deze beweging of trilling?

Zowel in het boek van Miller als in de kunstwerken van Escher wordt het fenomeen recursie (zelfreferentie) tot uitdrukking gebracht.

Amanda Gefter In Einsteins achtertuin een duizelingwekkende toer langs de mooiste ideeën uit de natuurkunde (p. 34):
Vier typische Wheeler-vragen dienden als inspiratiebron voor het symposium: 'Waarom het kwantum?', 'It from bit?', 'Een participatief universum?' en 'Hoezo existentie?'
34: 'Waarom het kwantum?'
Het zijn mensen die aan de ’eeuwige wederkeer’, door kwalitatieve of kwantitatieve feedback cq. feedforward (systeemtheorie), sturing geven.
Ervin Laszlo schrijft in zijn boek Kwantumshift in het wereldbrein (p. 10):
Wij leven in een tijdsgewricht van bifurcatie waarin zich een fundamentele verandering in onze wereld voltrekt: een macroshift.
27: Bifurcatie doet zich onveranderlijk voor waar complexe systemen een onomkeerbare verandering ondergaan.
De evolutie van complexe biologische én maatschappelijke systemen verloopt via bifurcaties.

Gemeenschappelijke basis van fractals
Fractals vertonen drie eigenschappen tegelijkertijd: iteratie (kringloop), gebroken dimensie en zelfgelijkvormigheid.
Enkel het laatste is visueel zichtbaar. De zelfgelijkvormigheid (similarity) is de eigenschap dat als men een stukje van een fractal vergroot men terug de oorspronkelijke figuur verkrijgt. Deze eigenschap heeft ook nog andere gevolgen : als men slechts een stukje kent van een fractal, kan men hieruit de volledige fractal terug verkrijgen (zie ook geschiedenis van fractals).
Chaostheorie (kies: Classificatie, ‘B. Driehoek en vierkant van Sierpinski’ en ‘G Bomen van Pyhagoras’).

It is possible that the Pythagoras tree would make very useful fractal antennas with only minor tweaking. This assumption is based on its very high Hausdorff dimension.

Binnen een pentagoon kan een pentagram worden getekend. In het centrum van het pentagram ontstaat een nieuw pentagoon. Het recursieproces brengt de manifestatie van de zelfgelijkvormigheid, de wereld van de verschijnselen tot uitdrukking.

Uitgangspunt is dat de drie eigenschappen van fractals - iteratie (Recursie), zelfgelijkvormigheid (Wederkerigheid) en gebroken dimensie ('Hemel en Aarde', 'Macrokosmos en Microkosmos') – met de 1e, 2e en 3e grondstelling (1e, 2e en 3e wijsheidssleutel, 1e, 2e en 3e Logos) van de theosofie correleren. Het is de mens die de microkosmos en macrokosmos met elkaar verbindt.

Blavatsky, De Geheime Leer Deel III (p. 617):
Tussen 5 en 4 komt het antahkarana. De ‘driehoek’ stelt de Christos voor, het slachtoffer dat tussen twee boosdoeners is gekruisigd; dit is het wezen met twee aangezichten.
620: Âtma-Buddhi-Manas in de mens komt overeen met de drie Logoi in de Kosmos. Zij komen niet slechts overeen, doch ieder van hun is de uitstraling van de Kosmos in de microkosmos.

De iteratie van fractals vertoont een recursief geometrisch patroon dat oneindig herhaald wordt op verschillende schaalgroottes. De meest bekende fractal is de Mandelbrot-fractal. Fractals worden vaak gebruikt in screensaversofware van computers. Ze blijven het scherm eeuwig overschrijven met in toenemende mate complexere geometrische patronen.

Jules Ruis het Bewustzijns Besturings Model: De rode draad door alle informatie is het woord 'fractal', een sterk groeiend begrip, dat naar verwachting de komende jaren ons leven en werken op vele fronten zal gaan beïnvloeden. Een klassiek voorbeeld van fractale structuur is de set van in elkaar passende Russische poppetjes, matruschka's genoemd. 'Fractals' zijn (van origine wiskundige) objecten van een ongekende schoonheid bestaande uit zich steeds herhalende patronen. Links ziet u enkele elkaar opvolgende voorbeelden van fractals. Wolken, kustlijnen,rivieren, maar ook planten en dieren, alsmede longen, bloedvaten en hersenen van de mens zijn voorbeelden van fractale structuren in de natuur. Zowel de stoffelijke als de levende natuur blijkt fractaal te zijn georganiseerd.
Deze grafische presentatie toont aan dat de fractale wereld is opgebouwd uit zich steeds herhalende patronen van interacterende (sub)systemen. Klassieke hiërarchische organisatiestructuren zullen de komende jaren vervangen gaan worden door fractale netwerken van relaties, beschikkend over een groot zelforganiserend en innoverend/aanpassend vermogen.

Het Bewustzijns Besturings Model maakt van vier gezichtspunten gebruik. De diapresentatie (2.1) laat zien dat van de besturingscyclus ‘Plan – Do – Check – Act’, de behoeftenhiërarchie van Maslow en de Kernkwaliteiten van Daniel Ofman gebruik wordt gemaakt. De Fractal-organisatie (4.) past tevens het cultuurdiagram van Harrison toe. Hoofdstuk 13: De cultuur in een organisatie is het geheel van waarden en normen, opvattingen en gedragingen van de medewerkers. Het betreft tevens de stijl van leidinggeven in een organisatie. In de fractal-organisatie brengen we de cultuur tot uitdrukking in de 'kleur' van de fractal. We onderscheiden in lijn met de indeling volgens Harrison vier dominante culturen: de blauwe machtscultuur, de rode persoonscultuur, de gele rolcultuur en de groene taakcultuur. Het gehele kleurenpallet doorloopt een vaste 'regenboog'.
Jules Ruis De Chaos getemd! Fractals: een Teken van Leven
Bij prof.dr.ir. Wim van Bokhoven van de TUE vond ik onverwacht bevestiging van wat ik zocht: de overtuiging, dat in de chaostheorie de geheimen van het leven zijn verborgen.
Ir. Poul Bakker van Company Coaching was onder de indruk van de beelden beschouwd als symbolen van samenwerking en conflict. Dr. Wim van Beers van bureau Schouten & Nelissen was zeer belangstellend naar een goed overdraagbare praktische toepassing. De KPMG-organisatie, in de personen van ir. Edward Butter, ir. Steven Olthof en drs. Robert Lubberding, bezorgde mij de inspiratie en uitdaging om de zogenaamde Julia-fractals verder te lijf te gaan. Hun visie om voor toekomstige organisaties het zingevings-vraagstuk centraal te stellen, overtuigde mij dat ik op de goede weg was.

Jules Ruis De Gulden Middenweg
Welke emotie roept mijn dagelijkse krant op? Welke berichten verontrusten me? Wat zijn nieuwtjes die ik met plezier lees en welke koppen sla ik over? Kent u de antwoorden op deze vragen? Waarschijnlijk evenmin als ik. Het zijn geen items om elke dag opnieuw bij stil te staan. Daarom ook gaat het leven zo zijn gewone gang. Voor negentig procent is elke dag gewoon routine. Van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat voltrekt zich een serie activiteiten van zich herhalende patronen. De uitzonderingen trekken aandacht. De afwijkingen vallen op. Gelukkig maar, dat niet elke dag alles anders is. We zouden niet weten hoe te moeten handelen. Elke dag opnieuw het wiel uitvinden zou verschrikkelijk zijn. Nooit iets nieuw is echter ook weinig inspirerend. Waar loopt de gulden middenweg?

N.A.A. Vogelesang, F.R.C. Morfische velden en resonantie
Om storingsvrij resonantieverkeer te bewerkstelligen tussen morfisch veld en resonator, worden foto's en kaarten ingelezen in de computer en gedigitaliseerd. Een systeem neemt alleen de informatie op waarop het afgestemd is. Zo verstrekt het I.R.T. het zieke ecosysteem genezende informatie door middel van fractals en symbolen. Voor het weer op krachten brengen van een bos gebruikt men meestal een recente luchtfoto als resonator. Een gedetailleerde topografische kaart volstaat echter eveneens. Fractals zijn informatiepatronen, wiskundige zelfherhalingen in steeds grotere en ingewikkelder formaties. Iemand heeft er ooit over gezegd dat wie er naar kijkt, het lijkt of hij een glimp opvangt van de 'ideeën' zelf. Hij lijkt een directe kijk te krijgen in de 'Platoonse hemel'. Van dit soort voorstellingen had men vijfentwintig jaar geleden nog geen weet. Het bestond als onderwerp nog niet eens. Nu is het in de wiskunde het ingewikkeldste studie-object.
Wij hebben deze fractals te danken aan de geleerde Mandelbrot. In de natuur zijn het bekende vormende principes: de ons welbekende varen heeft bijvoorbeeld een peervormige gedaante die overeenkomt met de vorm van elk van de aparte bladeren. Zo ook weerspiegelt elk esdoornblad de vorm van de hele bladerkroon. Volgens het I.R.T.-onderzoek 'verstaat' een morfisch veld ook menselijke oersymbolen en oude schrifttekens met een natuurbetekenis.
De door het I.R.T. gebruikte fractals en symbolen zijn te beschouwen als voorstellingen van een gezond bos of een gezonde plant met een gezond morfisch veld. Eveneens gedigitaliseerd vormen zij de informatie die het verzwakte veld van het zieke bos zal gaan voeden. Repetitie van inprenting in een bepaald ritme gooit er als het ware nog een schepje bovenop.

====

New age (Nieuw paradigma, Het nieuwe leren, Meta-leren, Complementariteit)

Nicholas Roerich Where there is peace, there is culture
Where there is culture, there is peace.

Nicholas Roerich The Cintamani stone (BRES#301: een schitterend juweel):
Between 1923-1928 this stone, which first manifested on Earth many thousands of years before the Cup of Christ, was taken by the great Russian artist and mystic Nicholas Roerich into the heartland of the Far East in order to reunite it with the mother stone it had been separated from, a massive jewel that resided in Shambhala, the Land of the Immortals.

Het symbool van de Banner of Peace bestaat uit drie bolletjes omgeven door een cirkel. Van de vele nationale- en internationale betekenissen die er aan dit eeuwenoude symbool worden gegeven, zijn de meest gebruikelijke: religie, kunst en wetenschap als aspecten van de cultuur die alles als een cirkel omgeeft; en de betekenis: de prestaties van de mensheid in verleden, heden en toekomst die bewaakt worden door de cirkel van de eeuwigheid. Het Roerich Pact werd in 1935 op het Witte Huis in aanwezigheid van President Roosevelt ondertekend door de regeringsvertegenwoordigers van de Verenigde Staten en de landen van Latijns Amerika. In zijn boeken "Fiery Stronghold" en "Realm of Light" heeft Nicholas Roerich in verschillende hoofdstukken het belang uiteengezet van het behoud van culturele prestaties en verworvenheden.

HET VAANDEL VAN VREDE DOOR CULTUUR
Sinds onheuglijke tijden hebben strijders vaandels de oorlog in gedragen. Dit is een vaandel voor de vrede.
Dit universele symbool is een van de oudste in de wereld. De drie bollen werden door Nikolaas Roerich, de ontwerper van het vaandel, aangeduid als de synthese van alle kunsten, alle wetenschappen en alle religies binnen de cirkel van de cultuur. Hij definieerde cultuur als het ontwikkelen van het scheppende vermogen in de mens. Hij geloofde dat het verwezenlijken van vrede door cultuur een doel is dat men kan bereiken door de positieve inspanning van de menselijke wil.

Dans of Voor het verhaal van Zomergast Geuze was tijd en geduld nodig (Jean-Pierre Geelen Volkskrant17 augustus 2015 katern V2):
Interessanter dan die twee momenten was de rode lijn in Geuzes verhaal: de relatie tussen kunst, de volksaard en landschapsarchitectuur. 'De traditie van het land maken gaat diep. Het is een daad van cultuur.' Zijn grootvader (opzichter bij dijkwerken) had hem geleerd: 'Een dijk is een karakter waarin God, Bach en de ingenieur samenkomen.' Helaas vroeg De Jong niet door over de schoonheid van een dijk.
Nederlanders, die vreemden die ooit in moerasland gingen wonen en daarna het land herwonnen op de zee, schiepen eerst het land, daarna leerden kunstenaars hen het te begrijpen. 'Het was zo verpletterend mooi dat Rembrandt en Ruysdael dat schilderden.' Flevoland lijkt te zijn ontworpen langs de lijnen van Mondriaan. Dichter H.H. ter Balkt gaf Geuze de taal om landschap te beschrijven. De landschapsarchitect was zelf ook voortdurend op zoek naar de poëzie, van bijvoorbeeld het Rotterdamse Schouwburgplein. Jammer dat hij er zondag zo lang op zoek moest naar woorden.
Die vond hij pas echt halverwege de avond, toen hij op stoom kwam met een tirade tegen de lelijkheid langs snelwegen en de ondemocratische handel en wandel van pensioenfondsen en woningbouworganisaties die ons landschap vervuilen. 'Hornbach, McDonald's en Unilever bombarderen ons met lelijkheid. En wij vinden dat goed.'
Geuze dus niet; het was te wensen dat zijn geestdrift - over kunst, liefde en landschap, en onaangepasten als Hirsi Ali en Johan Cruijff - de kijker eerder had bereikt.
Een stukje uit New Earth van Joris Ivens, over de aanleg van de Afsluitdijk, maakte de dromer in hem los. Hij had 'op een of andere manier het romantische ideaal' dat die traditie van land scheppen weer terugkomt: Nederland verdubbelen, zoals Geuze al plannen had voor nieuwe eilanden ter grootte van Terschelling om de Nederlandse kust te beschermen.
In een BBC-film over dolfijnen die via een ingenieus systeem vissen in hun bek lieten springen, zag Geuze het bewijs 'dat degene die buiten de lijnen denkt, een zeer nuttig groepsdier is'. 'Ik voel mezelf als ingenieur in staat om dit te herkennen.'
Dat zinnetje tekende Geuze, maar ook de avond.

New age ervaart de eenheid van mens, natuur en kosmos. De belangrijkste Universele Wet is de Wet van Eén, het eenheidsbeginsel van Rupert Sheldrake, die stelt dat alles in de kosmos met elkaar verbonden is.

Kees Voorhoeve: De Oerbron is de oneindige eeuwige werkelijkheid die alles overstijgt en tegelijkertijd de Bron is van alles wat bestaat. De Oerbron is op 'niets' gericht, het is zo leeg van iets en tegelijkertijd zo vol van alles. Hoe kan uit dit 'niets' iets ontstaan? In de Kabbalistische traditie wordt de Oerbron En Soph genoemd dat 'zonder grens' betekent.

Nobelprijzen worden uitgereikt voor het Hoe. Bij het Wat gaat het om de oerbron. Hoeveel hersencellen bevatten een eicel en een zaadcel?
Leven betekent eeuwig terugkerende cycli, met het steeds weer nieuwe begin. Het kompaskwadrant belicht de 5e dimensie, de communicatie, de kwintessens, de alomvattendheid van het aardse ruimte/tijd-continuüm. Het kompaskwadrant is een hulpmiddel om te leren de wereld, de éne werkelijkheid beter te begrijpen.

In deel III van het rapport 'E i V' staat het Standaardmodel centraal.
Martinus J.G. Veltman: In de loop der tijd zijn er drie belangrijke symmetrieën gevonden: spiegelsymmetrie (het heelal zou gespiegeld kunnen bestaan), tijdsymmetrie (het heelal zou ook andersom in de tijd kunnen bestaan) en materiesymmetrie (elk deeltje heeft een tegendeel dat het doet verdwijnen als het dat ontmoet).

Zelfbewustzijn is de waarneming van wat er in iemands eigen geest omgaat, als het besef van het eigen bestaan. Dit is een moeilijk te definiëren entiteit, waar intelligentie, het nemen van beslissingen, waarneming, bewustzijn en ik-besef zetelen. Er worden drie vormen van intelligentie onderscheiden, namelijk sociale intelligentie, emotionele intelligentie en creativiteit en wijsheid.

Er wordt aangenomen dat de geestelijke, intellectele evolutie (creativiteit en wijsheid) met de spiegelsymmetrie, de evolutiepsychologie (emotionele intelligentie) met de materiesymmetrie en de evolutie van de identiteit (sociale intelligentie) met de tijdsymmetrie correleren.

Er wordt aangenomen dat 'Creativiteit en Wijsheid' een resultante is van IQ, emotionele intelligentie en sociale intelligentie. De evolutie (creativiteit en wijsheid) hangt samen met de intelligentiemeting (tijdsymmetrie), de evolutiepsychologie, de emotionele intelligentie (materiesymmetrie) en de evolutie van de identiteit, de sociale intelligentie (spiegelsymmetrie).

De fysieke -, emotionele -, mentale - en spirituele energie correleren met de doorsnede ‘Voertuig, Dierlijk-astrale-Ziel, Ziel en Geest’ van de Joodse Kabbalah.

De éne werkelijkheid, de bewustzijnsschil bestaat uit zes niveaus.
Het rapport ‘E i V’ maakt gebruik van de vijf schakels 4. Ether-paradigma, 5. Reflexief bewustzijn, 6. Meta-leren 7. Hermeneutische cirkel en Unificatietheorie.

De fundamentele eenheid van alle bestaan is wat Teilhard de Chardin met Weltstoff aanduidt. Bij de éne werkelijkheid draait het om convergentie, om en-en, de win-win situatie. Voor het vormgevende principe wordt de term swabhava, attractor of 'biogeometrie' gebruikt. De innerlijke stuwkracht in de natuur die orde schept uit chaos. Kern van het verhaal is dat het er om gaat de eenheid van mens, natuur en kosmos centraal te plaatsen.

Het pedagogisch denkmodel biedt een context voor zowel de theïstische als de atheïstische wereld. Voor de theïst staat Akasha, het centrum symbool voor goddelijke energie. Voor de atheïst kan het centrum voor het mysterie van het leven, het ontstaan van leven uit de 'dode materie', symbool staan. Het rapport ‘E i V‘ gaat er vanuit dat het ontstaan van leven, een perpetuum mobile op aarde niet zal worden uitgevonden.

Leven betekent eeuwig terugkerende cycli, met het steeds weer nieuwe begin. Het kompaskwadrant belicht de 5e dimensie, de communicatie, de kwintessens, de alomvattendheid van het aardse ruimte/tijd-continuüm. Het kompaskwadrant is een hulpmiddel om te leren de wereld, de éne werkelijkheid beter te begrijpen. Daartoe wordt veelal van mythen gebruik gemaakt. Het gaat echter om de kwintessens, de interpretatie van het verhaal.

Een misvatting ontstaat wanneer je God daadwerkelijk als een man op een wolkje gaat zien.

Neem niet alles wat je leest, ziet of hoort voor waar aan.

Voor de mens op aarde is er een concreet begin en einde. Dit geldt echter niet voor de eeuwigheid in de hemel, het universum.

 

De grote collectieve ziekmaker van deze tijd is werkstress, psycho sociale arbeidsbelasting. Bij het toenemen van spanningen (stress en angst) in de wereld wordt aan risicobeheersing (stress management) en de mate van maakbaarheid van een wereldwijde samenleving meer aandacht besteed. Maar om spanningen te verminderen heeft de evolutie de mens gelukkig ook van de eigenschappen geweten, zelfbeheersing (innerlijke harmonie leidt tot uiterlijke harmonie), mededogen en empathie voorzien.
Het vraagstuk dat aan de orde wordt gesteld kan worden vergeleken met de principaal-agentproblematiek, met wederkerigheid (enantiodromie volgens Carl Jung), een situatie waarin van asymmetrische informatie sprake is. Uiteindelijk draait het om het reflexief bewustzijn, dus vanuit welk perspectief of perceptie naar de éne werkelijkheid wordt gekeken en hangt samen met:

Jezus zei, Wanneer zij die u leiden tegen u zeggen, ‘Kijk, het Koninkrijk is in de lucht’, dan zullen de vogels in de lucht u voorgaan. Als ze tegen u zeggen, ‘Het is in de zee’, dan zullen de vissen u voorgaan. Nee, het Koninkrijk is binnenin u, en het is buiten u. Wanneer u uzelf leert kennen, dan zult u ontdekken, en beseffen, dat u zelf een zoon van de levende Vader bent. – Gezegde 3

Simon Vinkenoog Kersvers:
Shri Ramakrisjna Paramahamsa To see the world more clearly we may need to take off our glasses.

Het is een leidende gedachte, de weg van het hart. Het is een overtuiging, het is een waarheid - als een Heilige Koe - en het is een uitkomst.

"Uw vreugde is Onze vreugde.
Wanneer de betoverende bloem van een liefkozing op aarde bloeit,
wordt er een nieuwe ster in de Oneindigheid geboren. Ontelbaar zijn de sterren.
De melkweg van het geluk verbindt alle werelden."
Bladeren uit de tuin van Morya: De Oproep, 334.

Wiskundigen hebben het oneindige getemd. Onno van Gaans van het Mathematisch Centrum van de Universiteit van Leiden: "Het begrip oneindig gaat ons voorstellingsvermogen te boven. Toch weten we het te temmen."
Hij spreekt tijdens een Studium Generale in Delft over Oneindig in de wiskunde. Marion de Boo vraagt hem (de Volkskrant 18 XII 07): "Hoe ziet zo'n oneindig dimensionale ruimte er eigenlijk uit?"
Persoonlijk stel ik mij een ruimte voor, met één donkere hoek die ik niet kan zien. Als ik daar ga staan, is het perspectief een slag gedraaid en zie ik weer een andere donkere schaduw. Bijzonder is dat je in een oneindig dimensionale ruimte nog steeds een deel van de gewone meetkunde kunt doen. Het begrip afstand blijft bruikbaar. Maar aan het begrip volume heb je niets meer. Om erachter te komen welk gereedschap nog bruikbaar is, moet je een zekere intuïtie opbouwen. Zaken die ons voorstellingsvermogen te boven gaan, kun je toch secuur en betrouwbaar doorrekenen. In de wiskunde moet je het net als tweeduizend jaar geleden puur van je eigen slimheid hebben. We hebben geen peperdure apparatuur, maar hooguit een kladblaadje. Soms wordt na honderden jaren puzzelen ineens weer een kwestie opgelost. Dat vind ik mooi."
En, op de (laatste) vraag: "Filosofeert u wel eens over het eeuwige leven?"
"Dat idee vraagt om een veel ruimere definitie van het begrip leven, in een veel abstractere vorm. Daarvan kunnen wij stervelingen ons geen voorstelling maken."
John Ferguson's Encyclopedie van de mystiek en de mysterie godsdiensten (Het Wereldvenster, Baarn 1979) meldt over Ramakrisjna:
"Negentiende-eeuwse hindoemysticus die het hindoeïsme deed herleven. Ramakrisjna was een vreugdevol asceet. Hij genoot bijna geen opvoeding en leefde in een Kali-tempel in Calcutta een leven van grote eenvoud en toewijding. Zijn meditaties waren zonder onderscheid gericht op de openbaring van God in godsdienstige en profetische figuren van velerlei religies, zowel de Grote Moeder als Krisjna of Jezus of Mohammed; hij onderwees derhalve de essentiële eenheid aller religies. Zijn meditaties leidden hem soms in een toestand van trance die eenmaal, met slechts korte tussenpozen als zijn vrienden hem dwongen te eten, zes maanden duurde. Hij gaf eenvoudig en direct onderricht, en maakte gebruik van gelijkenissen; zijn bekendste discipel was Swami Vivekananda."

Simon Vinkenoog Kersvers Archief, 30 november 2004:
Van esoterische zijde eveneens 'Amerika op drift' door de Meester --, via Benjamin Creme, in het zojuist in de bus gevallen decembernummer van Share Nederland, www.sharenl.org. "Het is slechts een kwestie van tijd voordat het Amerikaanse volk beseft dat het een ernstige fout gemaakt heeft. Het heeft, zij het met behulp van veel gestolen stemmen, een man en een regering herkozen, die zich zowel nationaal als internationaal wijden aan het scheppen van verdeeldheid en haat.
Het zal vol spijt zien hoe zijn met trots gekoesterde vrijheden worden aangevallen; het zal een scherpe daling zien in levensstandaard wanneer de regering noodgedwongen tracht om haar enorme schulden aan te pakken; het zal getuige zijn van het verlies van vertrouwen in zijn valuta en een scherpe achteruitgang zien van handel met hun traditionele handelspartners. De rampzalige inval in Irak zal verder zweren, zowel in Irak als elders in de wereld. In reactie op de angst en de haat die deze regering welhaast wereldwijd heeft aangewakkerd, zullen de mensen geneigd zijn om naar binnen te kijken en zichzelf nog meer van de wereld afkeren.
Een groot probleem met deze regering is de krachtige illusie waaronder zij werkt: dat zij door God geïnspireerd is en dus, met goddelijke genade, helpt de christelijke wereld en boodschap in haar vroegere kracht en glorie te herstellen. Hierdoor hebben de VS een reuzenstap achteruit gezet en daarbij zichzelf geïsoleerd van de werkelijke zorgen in grote delen van de wereld: milieuvervuiling en de behoeften van een planeet onder druk van een ophanden zijnde catastrofe.
De VS zullen zien dat de wereld niet stil zal staan. Met of zonder Amerikaanse medewerking zullen de landen zo goed als zij kunnen verder gaan om een oplossing te zoeken voor de vele ecologische en sociale problemen die ons bestoken en die zo dringend moeten worden aangepakt. Amerika zal zien dat het achtergelaten en genegeerd wordt, en pas dan zal het bereid zijn om 'voor' te gaan."

Gelet op de uitspraak van Simon Vinkenoog: De eenheid in oneindige verscheidenheid. De macro- en de microkosmos, en wij mensen precies in het midden daarvan aanwezig is het linker plaatje echter wel juist. De mens staat in dit plaatje voor de ziel, de schakel tussen lichaam en geest.

De geschiedenis leert dat de oplossing van de unificatietheorie al millennia bekend is. Het hangt er alleen maar vanaf hoe je het probleem formuleert. Op het snijvlak tussen geesteswetenschappers en natuurwetenschappers ligt het gemeenschappelijke raamwerk, de Unificatietheorie.

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.