OVER MEZELF

 

MIJN PERSOON

MIJN MENING

MIJN OVERTUIGING

HOBBY'S

GESCHRIFTEN

 

---

MIJN PERSOON

Ik heet Renatus Petrus Bernardus Antonius Meijer, ookwel gewoon René genoemd. Ik ben geboren de 23e september 1954 in Breda. Ik ben van het mannelijk geslacht (voor het eerst dat het mijn ouders lukte, ik had al twee zusjes). M'n vader gaf me als brave katholiek zoveel voornamen omdat Meijer zo gewoontjes is. Zo zou ik beter opvallen (mij nog niet opgevallen). Afijn ik mag ook nog eens Drs. voor mijn naam zetten omdat het me gelukt is de rit van zes jaar aan de Groninger Universiteit uit te zitten. Ik deed dat natuurlijk wel in een interessante studierichting: de psychologie. Mijn vader (zaliger) was kinder-psycholoog, vandaar. Hij zei me in de pubertijd: 'Je kan altijd nog tekenen (mijn eerste keuze) op latere leeftijd, maar van studeren komt dan misschien niet veel meer terecht'. Zodoende heb ik maar zo goed mogelijk m'n tweede keuze voor de psychologie gevolgd i.p.v. mijn eerste keuze voor het (grafisch) tekenen. Ik had op de middelbare school alleen maar negens voor tekenen. Ik wilde dus ook naar de kunstakademie. Redde mijn vader mijn gezonde verstand? Lees hieronder daar verder over!

Over mijn burgelijke status kan ik zeggen dat ik ongetrouwd ben. Ik heb wel een aantal relaties achter de rug, waarvan één duurzame (7 jaar samengewoond). Van een huwelijk kwam het nooit vanwege mijn overtuigingen. Mijn leven ontwikkelde zich dermate dynamisch dat in feite geen vaste partner mij kon volgen. Ik heb steeds gekozen voor het ontwikkelen van mijn liefde voor de kennis, i.p.v. mijn liefde voor de materie (sex en geld). Ik deed i.v.m. die liefde dan ook mee aan allerlei sociale organisaties die een bepaalde liefde voor de kennis voorop plaatsten. Dat waren de Universiteit, waar ik in hoofdzaak slechts gestudeerd heb, een vervolgopleiding voor de zelfstandige praktijk en verdere spirituele en religieuze vormen van saamhorigheid (ashrama's, kloosters, meditiecentra e.d.). Ik heb vanuit mijn gedragswetenschappelijke achtergrond altijd veel belangstelling gehad voor sektarische groeperingen, me verbazend over de menselijke motivatie erachter. Waarom doen mensen zoiets, wat mankeert er aan onze samenleving en wat gaat er fout met al die idealen? Om die reden bezocht ik een aantal spirituele gemeenschappen indachtig het bijbelse dictum 'onderzoek alles en behoud daarvan het goede'. Ik maakte deel uit van de Sai Baba-beweging, de Hare Krsna-beweging en de Rajneesh-beweging en werkte in een New Age centrum. Steeds ben ik teruggekeerd naar mijn zelfstandige praktijk waarin ik een combinatie van yoga en westerse overtuigingen huldig. Als psycholoog ben ik al jaren niet meer psychotherapeutisch aktief. Ik heb dat bewust afgesloten, mezelf meer geschikt vindend voor de vrije zelfverwerkelijking zoals ik het altijd de clienten zat aan te raden. Praktiseer wat jezelf predikt. Mensen kunnen nog steeds bij mij op bezoek komen voor de (mijn) Yoga. Maar ik zeg iedereen die dat wil van te voren dat ik meer geinteresserd ben in praten dan in gymnastiek. En dan laat iedereen me met rust. Ik ben eerlijk, zo zij het. Ik heb ook liever dat iedereen tevreden is met zijn eigen zelfverwerkelijking en niet een ander lastig valt met hoe dat dan zou moeten. Ik streef naar een wereld waarin iedereen voldoende is opgevoed, geschoold en geinformeerd om dat zelfstandig als een volwassene aan te kunnen.

Mijn dienstbaarheid ligt dus op het creatieve vlak. Ik ontwikkel allerlei ideeën en toepassingen waar ik zelf goed mee kan leven en waar een ander ook wat aan kan hebben. Een voorbeeld daarvan is De Orde van de Tijd, een internet-site die fungeert als een participatie-platform waar iedereen aan kan meedoen met zijn creatieve inzet, zonder direkt door het ego in de weg te worden gezeten. Ik teken dus niet als persoon voor De Orde (en een ander, al was het de Heer zelve, kan zijn stempel er ook niet op drukken), maar wel als vriend. Als De Orde de wereld regeert, is het niet ik die de wereld regeert, maar dat waar ik voor sta, tezamen met de mensen die er ook sympathie voor hebben. Ookal zou ik de enige zijn die inhoud geeft aan De Orde van de Tijd, dan nog beschouw ik mezelf niet als degene die het allemaal gedaan heeft. De dienaar van iets kan niet dat iets zelf zijn. Dat iets kan bestaan dankzij de liefde van in feite de hele sameleving die dat mogelijk heeft gemaakt. Dus wie moet je dan bedanken?

Economisch besta ik praktisch van wat de regering me doet toekomen als dank voor mijn geleverde arbeid. Aangezien ik nogal de vrijheid nodig heb om mijn eigen weg te kunnen bepalen, leef ik dus doorgaans, tenzij ik een creatief produkt aan de man breng of gewaardeerd wordt voor andere diensten, van de sociale zekerheid. Ik zie mezelf niet als werkeloos, maar als een ambtenaar met een minimale taakstelling en een maximale inzet. Een grote vrijheid impliceert nog niet een gering verantwoordelijkheidsbesef. De regering mag mij ter verantwoording roepen, en ik laat me ervoor betalen. Geld lijkt mij meer een uitdrukking te zijn voor de mate waarin ik mijn vrijheid heb ingeleverd. Ik ben voor de bevrijde mens, dus voor de minimale aanpassingsbeloning genaamd uitkeringen, waarvoor andere normen en waarden gelden dan voor het z.g. salaris. Ik maak me vaak zorgen over dit meten met twee maten, maar vanuit de idealen van De Orde van de Tijd zie ik er toch wel een toekomst in. Je kan nu eenmaal niet allemaal deeluitmaken van dezelfde Orde, aangezien iedereen in zijn leven wel eens een alternatief of tegengestelde wil beproeven als noodzakelijk psychologisch (politiek?)tegenwicht (zonder verschil geen bewustzijn <of democratie?>). Als de hele wereld In Orde zou zijn, dan hadden we wel het verschil tussen thuisblijvers en kosmische reizigers of iets dergelijks. Onderscheid is gevaarlijk, maar toch levensnoodzakelijk. Dat spanningsveld is voor mij het resultaat van de noodzaak van bewuste keuze en kontrole.

Wat geld betreft ben ik dus minimaal gemotiveerd. Het gaat mij niet zozeer om geld (ruilmiddelen) verdienen als wel om het eren van de peroon. Ik wil dus wel de persoon recht doen, en niet zozeer het geld voorop. Geld is niet in mijn belang, omdat ik er geen kontrole op kan krijgen. Ik inversteer geen energie in zaken die ik nooit kan beheersen. Kredietregelingen m.b.v. kredietkaarten en voor een bestuur overzichtelijke krediethandelingen scheppen de mogelijkheiden van bekrachtiging en konditionering die nodig zijn om tot een goed en rechtvaardig functionerende sociale orde te kunen komen. Bankgeheimen, onkontroleerbaar bezit van geld, maakt teveel de misdaad mogelijk. Met kontroleerbare kredietregelingen kan je niet meer stelen, alleen nog maar delen. Openheid maakt misdaad onmogelijk, ook computermisdaad. Je kan nooit meer kredietpunten besteden dan je formeel werden toegekend, ookal belazer je de boel nog zo veel, de centrale rekening moet kloppen. Keerzijde is dat openheid dus verplicht tot verantwoording, daar moet je dan ook nee tegen mogen zeggen.

Ik fantaseer dus voor mezelf over een geldloze wereld beheerst door kredietsystemen die b.v. het belang bekrachtigen van een samenleving zonder alcohol, sigaretten, vleeseten (en ander misbruik van levende wezens), gokken (en andere nutteloze kredietbeheersingen), en sexueel misbruik. Maar als je die zwakheden zou verbieden bij de wet, dan zou mijn leven ook geen zin meer hebben. Al het goud in de kluizen van de wereld mag wat mij betreft door de wereldregering worden geconfiskeerd om om te smelten voor gratis trouwringen die in geval van scheiding weer moeten worden ingeleverd. Misschien dat er meer mensen normaal willen trouwen als je er niet voor wordt beboet maar beloond. Misschien kan de regering ook wel een huwelijksfeest-subsidie ter beschikking stellen om dergelijk normaal en gewenst gedrag te bekrachtigen. Het belangrijkste produkt van de onderneming De Staat (De Wereldstaat?) zoals ik die wil zien is orde en het welbevinden en de vrede van alle deelnemers daaraan. Ik fantaseer dus eigenlijk over een formele orde die op het nivo van De Staat funktioneert zoals een gezin funktioneert in de zorg voor haar leden.

 

MIJN MENING

Wat ik wil is het volgende: ik wil een wereldregering die voldoende verantwoordelijkheid aan de dag legt om deze planeet van de ondergang te kunnen weerhouden. We zijn naar mijn inzicht de kontrôle kwijt over onze relatie met de natuur. De bevolking kan niet eeuwig blijven groeien zolang we op deze ene planeet zitten en we kunnen niet altijd met oude methoden doorgaan als er steeds meer mensen moeten worden gevoed en steeds meer organisatie nodig is. Het klimaat verandert en we doen niet al het nodige dat er kan worden gedaan omdat de krachten niet worden gebundeld bij gebrek aan een gemeenschappelijk idee van orde. We kunnen ook niet zomaar alle verworvenheden en reeds bestaande orde over boord werpen. Ik wil wat betreft de chaos in de wereld een democratische wereldregering die bij meerderheidsbesluit de juiste beslissingen kan nemen. Om de juiste beslissing te kunnen nemen is er een goede efficiënte en niet destructieve ideëel gezonde informatiecultuur nodig, zoals het internet, zodat iedere wereldburger de vrije keuze heeft om zelf de alternatieven in overweging te kunnen nemen. Wat ik ook wil is: geen belastingen, geen politie en geen legers. In plaats daarvan wil ik een formele orde die een duidelijk krediet-beleid van bekrachtiging en konditionering voert op een rationele basis met een duidelijk omschreven doelstelling. In concreto: het leger moet deeluitmaken van een formele, ook burgerlijke orde van sociale kontrole (daar komen we niet onderuit, dus zie het onder ogen), waarin duidelijk omschreven is waar tegen wordt gevochten. Als algemene vijand kan de onwetendheid worden aangewezen zodat de strijd handelt over de vrije beschikbaarheid van informatie en hoe een dergelijke kultuur moet worden bevorderd. Dit in het algemeen. In concreto moet de 'vijand' de vorm aannemen van een probleem dat voor de hele mensheid herkenbaar is (waar men het democratisch over eens is). Dit kan bijvoorbeeld de wereld-voedsel situatie zijn, of de woestijnvorming. Je zou b.v. kunnen zeggen: laat de NASA de planeet eerst maar eens regeren, als was het een ruimteschip, voordat ze op de maan of op Mars hun gang gaan, en laat al de militairen van de wereld maar hun personeel zijn. Dus: duidelijk herkenbare formele identiteiten die gezamenlijk de verantwoording dragen voor de voeding, de kleding, de behuizing en de klimaatbeheersing (d.m.v. vegetatie). Als De NASA de opdracht krijgt systematisch alle woestijnen te cultiveren en bevolken en daar alle militairen van de wereld voor in te zetten, zijn we voorlopig wel even zoet hier op aarde en op de goede weg.

Natuurlijk moet deze formele orde (b.v. de WASO genoemd, de Wold-Association of Social Order) wel een gezamenlijke discipline voorstaan om interne en externe machtsstrijd te kunnen voorkomen. Deze discipline kan alleen berusten op een vrije deelname aan die WASO: niemand kan ertoe worden verplicht, ookal is het dan naar eigen vrije keuze de baan van je leven. De discipline zelf kan niet vervreemd zijn van de gemeenschappelijke noemer van alle geestelijke disciplines in de wereld, m.i.v. de wetenschappelijke disciplines. Dat betekent dat er sprake moet zijn van een harmoniemodel van vrije toegang en vrije negatie. Dat harmoniemodel moet ecologisch bewust zijn, d.w.z. niet met de natuur in konflikt, maar er op bewuste, creatieve wijze, mee om gaan (rentmeesteren) zonder het te vernietigen. Klokken b.v. mogen met de zon, en kalenders met indeling van de klok overeenstemmen, maar volgens De Bijbel (en de democratie) nooit bij minderheid worden opgelegd. Ook als minderheid moet iedereen er altijd vrij in zijn om er ja of nee tegen te zeggen (anders zijn we van 'Het Vierde Beest' volgens de droom van Daniël- 7:25).

 

MIJN OVERTUIGING

Ik ben er niet van overtuigd dat ik in m'n eentje de wereld kan veranderen. Ik ben er echter ook niet van overtuigd dat ik die verandering (eventueel ten kwade) in mijn eentje zou kunnen tegenhouden. Waar ik wel van overtuigd ben is dat ik mijn eigen verandering in goede banen kan leiden en dat ik creatief me aan veranderende tijden aan kan passen zonder door de duivel (de woede, de hartstocht, lust, leugen of bedrog) bezeten te raken. Ik ben er ook van overtuigd dat ik daarmee een goed voorbeeld kan vormen voor anderen en dat dat de wereld goed kan doen. Ik ben een gezond mens die er niet in gelooft een zondaar te zijn (wat ik ongezond of krankzinnig vind). Ik ben wat mij betreft heilig naar mijn eigen maatstaven, maar ik beschouw mezelf wel als een profiteur van de samenleving, net zoals ik ook anderen beschouw als profiteurs. Dat profijt dat ik en de anderen trekken verplicht mij dan tot het leveren van een wederdienst. Ik ben ongelukkig of zelfs (geestes) ziek als ik er niet in slaag mijn dienstbaarheid tot stand te brengen. Dan voel ik mij een dief en schuldig over alles wat ik bezit of zelfs maar kan. Ik ben ervan overtuigd dat het een collectief belang van geestelijke gezondheid is om de waanzin van de oorlog voor te blijven en ervan te kunnen genezen voor ze als een besmettelijke ziekte (die net als de Pest in de middeleeuwen iedere dertig jaar uitbrak) de wereld vernietigt. Ik ben er dus voor om elkaar in een vorm van cultuur systematisch te waarderen (via de media m.n., maar ook echt hoognodig af en toe rechtstreeks). Ik geloof in één God en stel me daar de almachtige Tijd bij voor die alle levende wezens onderwerpt en konditioneert als een almachtige, alwetende en alomtegenwoordige Orde waar niets aan te veranderen valt, welke tijdregelingen je ook probeert. God is wat mij betreft qua vorm rationeel gewoon de macht en werkelijkheid van goede collectieve en individuele levensgewoonten, waar je gewoon wel in moet geloven. Niet geloven of twijfelen aan allerlei menselijke gewoonten is natuurlijk ook van belang, daar gewoonten hoe goed ook genoemd ook gewoon een weerstand tegen God of de natuurlijke verandering (evolutie?) in kunnen houden. Het is b.v. een goede gewoonte om nuttige vitaminen d.m.v. vleescomsumptie tot je te nemen. Maar het is een slechte gewoonte om bij hoog en laag te beweren dat dat vleeseten daarom noodzakelijk is of onschadelijk alsof er geen andere, meer gezonde, bron van vitaminen (en eiwitten) zou bestaan die minder berust op misbruik (niet noodzakelijke vernietiging) van andere levende wezens. Een ander voorbeeld is seks: het is een goede gewoonte om je sexueel te laten gaan en spontaan te blijven, maar het is een slechte gewoonte om te beweren dat dat dus geen regeling in de vorm van een huwelijk of vaste relatie nodig nodig zou hebben die de sex met een doelstelling verbindt: namelijk het smeden van een band voor (b.v.?) het verwekken van nageslacht. Ik geloof dat een zekere toleratie voor polygamie de samenleving kan verlossen van veel verwaarlozing van buitenechtelijk onderhouden sexuele relaties. Als je niet zonder meer overtuigd bent van de noodzaak der biologische voortplanting en je zelf niet wilt trouwen, hoeft de polygamie van een ander ook geen bezwaar te zijn. Misschien zijn we wel betere mensen als het niet steeds gaat over de primitieve notie van de 'hoogste status' van het dierlijk eigenbelang van de biologische voortplanting en wat erbij hoort, maar als het ook eens gaat over de 'hoogste status' van het leveren van een kulturele bijdrage (een wellicht belangwekkender vorm van het leveren van een 'bijprodukt').

Wat betreft het persoonlijke aspect van God, De Heer, Zijn getrouwen en Zijn culturen (religies), ben ik overtuigd van één Heer die telkens een andere gedaante aanneemt voor verschillende kulturen, tijdperken en klimaten. Dus in India ben ik een Hindu, in Arabië een Islamiet, in China een confucianist met taoistisch-boeddhistische neigingen, rond de middellandse zee een rooms iemand en in de rest van het vrije westen een gereformeerde grieks/romeins wetenschappelijk gecultiveerde 'gelovige' met een gezonde europese neiging tot de vrije natuur (zon, bos en zee-aanbidding). Ik zie religie als een leerschool voor de zelfstandigheid van een unieke zelfverwerkelijking. Ik als Christen ben b.v. niet meer kerk-gaand, maar zal Zijn Persoon ook niet verloochenen (om nog maar te zwijgen van mijn overige religieuze identiteiten). Qua praktische overtuiging ben ik het liefs met yoga en de daarbij behorende (geestelijke) discipline(s) bezig. De toewijding in tempels, kerken en moskeeën zie ik meer als een bijscholingscursus in geval van oorlog (of meer persoonlijke strijd, b.v. een machtstrijd binnen een huwelijk). In vredestijd heb ik er niet zo'n behoefte aan. Psychotherapie als alternatieve lekenzielzorg vindt ik zonder meer nuttig, maar ik denk er net zo over als over de religieuze zorg: het is belangrijk om er het einde en de beperkingen en bijwerkingen (fanatisme bij gebrek aan filosofie of droogheid bij gebrek aan toewijding) van in te zien.

 

HOBBY'S

Ik hou veel van dieren, maar alleen in de vrije natuur. Ik hou veel van planten. Mits ze zichzelf weten te redden. Ik hou ook veel van mensen mits ze niet te veel van me eisen of me anderszins lastig vallen (ik ben niet zo geschikt als psychotherapeut). Ik wil graag aan verwachtingen beantwoorden, maar dan volgens een systeem van goede afspraken zoals De Orde van de Tijd b.v. voorstelt. Ik hou van lekker, vegetarisch eten en kook (af en toe) ook graag volgens een eigen recept of volgens de vedische keuken. Ik hou niet van sigaretten, ook niet als een ander rookt, vlees eten en alcohol en caffeïne-koffie of looizuur-thee drinken. Ik hou wel van hasjiesh, maar dan alleen als liefdesmedicijn als ik verliefd ben, anders wordt ik er maar een duf konijn van. Ik hou van vrouwen maar voel me tegenwoordig iets te oud om er nog serieus achter aan te zitten. Het vijfentwintig jarig jubileum van dat soort aktiviteiten werd toch geen groot feest. Dus laat maar met de sexistische motivatie. Ik ben blij mensen op hun menszijn te kunnen beoordelen zonder ze als sexobject of -concurrent te zien. Niettemin hield ik wel van sex (alleen nog maar duurzaam hetero met een ander i.t.t. het experimentele verleden) en wilde ik graag nog wel wat kinderen op de wereld willen zetten als ik er de kans toe zou hebben gekregen voor ze te kunnen zorgen en een traditie van familie-gebonden eer bij te kunnen hebben (een vrouw en leven daarvoor heb ik dus nooit gevonden). Maar anno 2005 de vijftig voorbij zijnde acht ik het niet langer verantwoord om zo oud nog een kind te maken. Mijn kinderen moeten een vader hebben, ook als ze ouder zijn.

In mijn vrije tijd ben ik het liefst met muziek bezig, ik speelde vroeger tijdens mijn studie urenlang op de gitaar ter compensatie van de droge boekenwereld. (Ik ben een voorstander van wat Da Vinci staande hield: het in evenwicht houden van wetenschap en kunst is de juiste gezondheidsstrategie voor het laterale brein). Na mijn verliefdheid werd dat al ras minder en ben ik wat met een digitale piano gaan experimenteren. In combinatie met een computer heb ik nu een fijne manier gevonden om muziek te kunnen maken zonder direkt te moeten zweten voor het beheersen van een instrument (wat naar mijn zaak de lol van het musiceren bederft). Zingen deed ik religieus graag en voor De Orde heb ik die liefde verder ontwikkeld.

Verder ga ik graag naar de bioscoop en kijk ik graag naar films en docu's op t.v. (ook wel andere programma's en zelfs reclame of muziek-clips soms). Soms schrijf ik erover, de films analyserend zoals Freud dromen analyseerde.

Dansen doe ik ook graag ookal mag ik niet meer zomaar in een danstent achter de jonge meisjes aanzitten voor dat soort dingen. Ik hou er niet van om bij mijn leeftijd stil te staan, maar moet toch wel enige verantwoordelijkheid aanvaarden voor mijn leeftijd. Wat dansen betreft leef ik me wel uit als ik de kans krijg. Tijdens een popconcert b.v. of op avonden voor mensen boven de 21.

Qua sport zwem ik graag en deed ik jarenlang in mijn jeugd aan Judo. Ook basketbalde ik een blauwe maandag, heb ik wat getennist, gesquashed en een tijd regelmatig gewandeld. Van al dit soort sportviteiten komt niet zo veel meer terecht sedert ik de harmonie en beheersing van mijn lichaam in de yoga heb gevonden (ik ben nu ook een vegetariër, dus dan kan ik het rustiger aandoen). Ik fiets wel graag nog steeds.

Ondanks mijn studie lees ik tegenwoordig nog maar zelden drukwerk (alleen nog maar internet e-boeken en artikelen). Van stapels papier wordt ik wanhopig en krijg ik grijs haar. Sedert de computer met internet weet ik eindelijk wat mijn bezwaren tegen drukwerk zijn: het is een hopeloos inefficiente, bezitterige en destructieve voodoo-achtige lustcultuur. Ook luister ik niet veel meer naar platen, ondanks mijn liefde voor de muziek. Ik verzamel geen platen, boeken of foto's meer sedert ik alles verkocht om rond te kunnen reizen in de 80-er jaren. Ik heb de 15 e cakradag als studiedag en ik kijk normaal s'avonds t.v. (behalve op de 7e en 14e Cakra-dag, dan ga ik de stad in). Wel luister ik soms wat ter afwisseling naar de radio of een cd. Ik zit hele - werk- dagen (maximaal 12 uur) voor de computer zowel voor de lol (maximaal zes uur) als voor het werk - is het een hobby?(ook maximaal 6 uur). Vroeger in mijn pubertijd tekende ik veel, vooral veel grafisch werk. Dat doe ik niet meer behalve dan wat internetgrafiek met de computer. Graag zou ik veel meer tijd aan het internet besteden, maar heb het doorgaans te druk buiten studiedagen om. Ik vindt het internet het ideale medium voor creatieve en kultuurminnende mensen.

N.B.: Zie ook renown ego's voor een persoonlijke visie op de geschiedenis van het ego: het ego als een tijd-organizer. De pagina geeft informatie over en legt verband tussen die historische beroemdheden waarmee ik me mee kan identificeren en waarvan ik kan zeggen: dat zijn de levens die geleid zouden kunnen hebben tot het leven dat ik nu leid (ook interessant voor degenen die in reincarnatie geloven).

naar: GESCHRIFTEN